για να 'ρθει πετώντας ο ράφτης Ραντοσλάβ
κραδαίνοντας το χάλκινο ψαλίδι του
ανεμίζοντας τη σάπια του κλωστή
μέσα στην καταχνιά
θα φέρει τα ρούχα των νεκρών
για να τα σιδερώσω
τις ξηλωμένες τους ψυχές μες σ' ένα δίχτυ
σαν ένα κοπάδι πεθαμένες πεταλούδες
Θ' ανάψω πάλι εκείνο το κιτρινισμένο φως
στο πορτατίφ
και θα λαδώσω καλά τους μεντεσέδες
για να μη τρίζουν όταν πιάνει ο βοριάς
θα βάλω ακόμα την τσαγιέρα στη φωτιά
και τ' αναμμένα κάρβουνα στο σίδερο
γιατί ξέρω, πώς φοβάται την αυγή ο Ραντοσλάβ
κι όταν καθυστερώ καμιά φορά, θυμώνει
και μου ράβει τα βλέφαρα
και μου παίρνει αυτούς που αγαπώ.
Κατερίνα Καριζώνη
από τη συλλογή Ο ράφτης Ραντοσλάβ από το 1470, 2001
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου