Παρασκευή 10 Απριλίου 2009

να μου διαβάζεις το βαθύ γαλάζιο


Η άνοιξη βρίσκεται στην αποθέωσή της και πλησιάζει το καλοκαίρι, είναι η εποχή για ένα πιο φωτεινό ποίημα. Ιδίως τη νύχτα. Για τη φωνή σου να μου διαβάζει το βαθύ γαλάζιο. Κι ύστερα από τόσα λάθη, τόσα πάθη και τόσες περιπέτειες, να βρει επιτέλους και το ποίημα την πατρίδα του.

11 σχόλια:

Margo είπε...

...νομίζω είμαι ερωτευμένη ξανά μετά από καιρό... Δε νομίζω είμαι σίγουρη!

Poet είπε...

Συμβαίνει. Και είναι μεθυστικό. Μην το(ν) χάσεις. Τι νόημα έχει η ζωή χωρίς τον έρωτα;

Τζούλια Φορτούνη είπε...

αποδημητικά πουλιά οι λέξεις σου
σαν τα χελιδόνια που πάντα
επιστρέφουν στην ίδια φωλιά ...
(γι αυτό μας έλεγαν μικρούς να μην καταστρέφουμε τις φωλιές των χελιδονιών και μείνει η άνοιξη χωρίς πατρίδα)
κι όμως ποια μεγαλύτερη ξενητειά από την ανθρώπινη ψυχή;
ξενητειά μαζί και πατρίδα

Poet είπε...

Τι νόημα έχει η άνοιξη χωρίς τα χελιδόνια; Τι νόημα έχει μια ζωή χωρίς ψυχή; Και ποιο άρωμα, ποια ποίηση, ποια τέχνη, ποια πατρίδα μπορεί να υπάρξει χωρίς τον έρωτα;

Poet είπε...

Ε, λοιπόν, δεν φτάνει η ωραία εικόνα, Λίνα. Σήκωσε το κεφάλι σου από τις μεταφράσεις και κοίταξε έξω απ' το παράθυρο. Ή, καλύτερα, βγες στο μπαλκόνι σου.

Και ομολόγησε.

Αγγελικούλα είπε...

Το ομολογώ, λοιπόν. Γιατί να το κρύψω άλλωστε;

Πώς αλλιώς να αλλάξει το γκρίζο και να γίνει κόκκινο και βαθύ γαλάζιο, να γίνει μουσική, να γίνει φωνή που μοσκοβολάει...

Ο έρωτας μόνο μπορεί να το κατορθώσει. Μόνο αυτός.

Poet είπε...

Εντάξει. Παρόλο που άργησες, σημειώνω ότι προσήλθες στο ιστολόγιο και ομολόγησες αυθορμήτως.

Το θέμα σου παραπέμπεται αρμοδίως (στον φτερωτό για τα περαιτέρω).

Alba είπε...

Βαθιά ερωτικό το ποίημα, γεμάτο χρώματα και μουσική.

Poet είπε...

Και με μια δραματική, μια πολυτάραχη ιστορία, Alba. Εκείνο όμως διατήρησε ακέραια την αθωότητά του.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Ομολογώ και εγώ τον έρωτα μου για τα πανέμορφα μάτια μιας κούκλας που μου έχει κλέψει την καρδιά εδώ και τέσσερα χρόνια και δεν λέει να κατέβει από την αγκαλιά μου. Είναι ένα μικρό τετράχρονο λουλούδι. Μαζί σας μετά από καιρό.

Poet είπε...

Καλωσόρισες και πάλι, Τάσο μου. Τυχερούλη. Η ομορφιά και η αθωότητα σε μια μυθική ηλικία. Και η πιο μεγάλη, η πιο αγνή και ανιδιοτελής αγάπη. Το πιο ωραίο ποίημα.

Να την χαίρεσαι και να σε χαίρεται. Ένα «μπαμπά», μια αγκαλίτσα, και ο κόσμος γίνεται παράδεισος και πάλι.