Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009

ουτοπία αναρχικού λούστρου


Καιρός δεν είναι να διανυκτερεύσει και η ουτοπία; Με την έστω παράλογη ελπίδα ότι κάποτε θα δει το φως της μέρας.

30 σχόλια:

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Μας θέλετε για παρέα;

Poet είπε...

H κοινωνία που ονειρεύομαι ονομάζεται comuna libre. Ελεύ8ερη κοινότητα ελεύθερων ανθρώπων, με κατάργηση κάθε είδους ατομικής ιδιοκτησίας. Με κοινοκτημοσύνη, αγάπη, αλληλεγγύη και απόλυτη ισοτιμία μεταξύ τους. Όλοι οι μεγάλοι γονείς κάθε παιδιού, όλοι οι μικροί παιδιά της κάθε γυναίκας και του κάθε άντρα.

Αν αισθάνεσαι ότι ανήκεις στην κοινότητα αυτή της ουτοπίας, είσαι δεκτή με ανοιχτές αγκάλες, όπως όλα τα αδέρφια, όλοι οι σύντροφοι της ζωής.

Margo είπε...

Και ποιος δε θα ήθελε να ζει μέσα σε αυτή τη κοινότητα της ουτοπίας; Κάποτε μάλιστα νόμιζα ότι μπορεί να συμβεί στ' αλήθεια.."Όλοι οι μεγάλοι γονείς κάθε παιδιού, όλοι οι μικροί παιδιά της κάθε γυναίκας και του κάθε άντρα"...Μπορείς να το φανταστείς Τόλη, κάποτε δεν το θεωρούσα ουτοπία!

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Τα μπαγκάζια μου και έφτασα.Αα, ένα λεπτό να φωνάξω και την Margo..

Dinos-Art είπε...

Μα θαρρώ ότι γενικά ζούμε (;;;)σε μια ουτοπία. Βρήκε και εξήγησε ποτέ κανείς και δεν το ξέρω τι θα πει υπάρχω, πέραν από τις εύκολες-απλοϊκές λύσεις-αποκούμπι των θρησκειών;
Τι θα πει γεννιέμαι, μεγαλώνω, μορφώνομαι, εργάζομαι, γράφω ποιήματα, ζωγραφίζω κλπ. κλπ....;

Τζούλια Φορτούνη είπε...

"τα πάντα κάποτε αναποδογυρίζουν
και τότε στάζει ο ουρανός
μυριάδες άστρα"


ο απόλυτος ορισμός της ουτοπίας...
ή μάλλον της ευτοπίας...

φτάνει να μην κρατάμε ομπρέλα...

στίχοι με δυναμισμό και όνειρο...εκρηκτικό μείγμα η ποίηση...

Poet είπε...

Aπό το ποίημά μου Λέξεις αμετανόητες : «Μέσα στο κάθε κύτταρό μου/ήταν γραμμένη η προαιώνια ουτοπία/έτσι ακριβώς όπως την είχε ονομάσει/ο καθημερινός τριγύρω θάνατος.

Αυτό σημαίνει, Margo μου, ότι εξακολουθώ να πιστεύω σ΄αυτή την ουτοπία, αυτή την ευτοπία, με όλη μου την ψυχή. Αυτός είμαι και δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.

Μπορεί εγώ να έχασα την ευκαιρία, μπορεί η σημερινή κατάσταση του ανθρώπου να μην το επιτρέπει, είμαι όμως βέβαιος ότι, κάποια στιγμή στο μέλλον, το όνειρό μου θα γίνει πραγματικότητα. Είμαι βέβαιος ότι δεν είμαστε προορισμένοι να ζούμε σ΄αυτή την κοινωνία της ατιμίας και του φόνου
και ότι κάποτε ο άνθρωπος θα δικαιώσει το όνομά του.

Poet είπε...

Κάνε γρήγορα, Όλγα. Η Margo έρχεται, πάρε εσύ και τη Μαρία (ουτοπία χωρίς μία Μαρία τουλάχιστον δεν γίνεται). Βλέπω ότι η Τζούλια κι ο Ντίνος έχουν ήδη επιβιβαστεί στα αερόπλοιο, περιμένουμε τον Νίκο και τους υπόλοιπους.

Αναχωρούμε.

Poet είπε...

Θέλεις να πεις, Ντίνο μου, ότι η ύπαρξή μας είναι ένα θαύμα και δεν ξέρουμε ακριβώς τι μας συμβαίνει; Ποιοί είμαστε, από πού ερχόμαστε και πού πηγαίνουμε;

Είμαι πρόθυμος να συμφωνήσω. Εξ άλλου από το 3.127 ερωτήματα που είχα στα εφηβικά μου χρόνια, κανένα δεν έχει απαντηθεί.

Μήπως όμως θα μπορούσαμε να την κάνουμε λίγο πιο ευχάριστη αυτή την ουτοπία, λίγο λιγότερο εφιαλτική;

Poet είπε...

Τζούλια, πες τον Νίκο, πάρτε και τη Νεφέλη και τον Στέφανο. Μαθαίνω ότι στην ουτοπία έχει καταπληκτικά γήπεδα τένις και ένα συναρπαστικό πρωτάθλημα. Στο οποίο όλοι αναδεικνύονται πρωταθλητές και όλοι είναι ευτυχισμένοι.

Αγγελικούλα είπε...

Έιιιι! Κρατήστε και για μένα μία θέση!

Poet είπε...

Πω, πω, είμαι ασυγχώρητος! Πρώτο τραπεζάκι πίστα για τη Λίνα. Πού πάμε χωρίς μεταφράστρια; Πες και τη Γεωργία, χωρίς φωτογραφίες δεν θα μας πιστέψει κανείς.

Dinos-Art είπε...

Συμφωνώ Τόλη με την τελευταία σου παράγραφο, γιαυτό πάω μέσα να συνεχίσω να ζωγραφίζω. Εσείς συνεχίστε να πετάτε με τα φτερά της ποίησης και που και που θα τρέχω ξοπίσω σας.

Poet είπε...

Α, έτσι νόμισες ότι θα τη βγάλεις ! Γρήγορα να μας ζωγραφίσεις το νησί της ουτοπίας. Ο πίνακας σου θα είναι το διαβατήριό μας.

το πετάλι είπε...

αχ! και να 'χα μια βαρκούλα
να ταξίδευα...στον ουρανό!

λύστε τους κάβους,
μαζέψτε τους αστερισμούς!
έχει μπουνάτσα σήμερα,
η αστερόσκονη είναι λάδι

σαλπάρουμεεεεεεε....

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Το μόνο σχόλιο που μου έρχεται να κάνω είναι κάποιοι στίχοι από την ίδια συλλογή.
" ένα καινούργιο αλφάβητο
η άλλη μέρα διαγράφει
με σχήματα πολύχρωμα και ήχους
βαθειά μια ανάσα μες στο κρύσταλλο
φιλί ερωτικό στο χάος
πηγή στο φως."
Αυτή είναι η άλλη μέρα που όλοι ονειρευόμαστε.

Poet είπε...

Ήρθε ο Νίκος, ήρθε ο Ανδρέας, ποιος μας λείπει; Η Maria Jose!

Έχω ένα φίλο, εξαιρετικό ψυχίατρο, που πιστεύει ότι όλοι, το τονίζω όλοι, οι άνθρωποι πεθαίνουν επειδή, συνειδητά ή υποσυνείδητα, θέλουν να πεθάνουν. Δεν μπορεί να το αποδείξει αλλά εξακολουθεί να το πιστεύει.

Ώραία λοιπόν. Με την απόλυτη αρμονία και την ευτυχία της ουτοπίας, ποιος θα θέλει να πεθάνει; Άρα, εξασφαλισμένη και η αθανασία.

Poet είπε...

Nίκο, γι' αυτό είπα αερόπλοιο. Και βαρκούλα και αεροπλάνο. Και σαλπάρουμε και απογειωνόμαστε. Ουτοπία είναι αυτή, εδώ θα κολλήσουμε;

Poet είπε...

Νομίζω ότι παραθέτεις στίχους που θα μπορούσαν να θεωρηθούν μια συνέχεια του ποιήματος, Ανδρέα. Η ουτοπία γίνεται πιο απτή, πιο συγκεκριμένη.

Η φαντασία μας δεν μπορεί να συλλάβει το ανύπαρκτο. Άρα, η ουτοπία υπάρχει. Μου το είπε η έμπνευση.

Ανώνυμος είπε...

Μια θέση παρακαλώ για την ουτοπία. Αν εξαντλήθηκαν δέχομαι να ταξιδέψω και όρθια. Αρκεί να ταξιδέψω!

Καλημέρα Ποιητή μου

Poet είπε...

Ελπίζω να έγινε «διάρρηξη» στο σπίτι σου και να καθυστέρησες. Ή να μετρούσες τα κέρδη σου από «το μαγαζί». Να είχε έρθει η ουτοπία να σε συναντήσει.

Πολλοί καλοί χωράνε πάντοτε, Λίλιαν. Καλημέρα και καλωσόρισες.

Ανώνυμος είπε...

Διάρρηξη δεν έγινε, σε διαβεβαιώ Ποιητή μου.
Σε παρακείμενα μαγαζιά ξεχάστηκα παρηγορώντας και παρηγορούμενη.

Poet είπε...

Θαυμάσια η εικόνα σου, Τζούλια. Η ουτοπία βρίσκεται βαθιά μέσα στα μάτια μας. Σε χρώμα γαλάζιο, τι άλλο; Και το χάρτινο καραβάκι της πλέει ανυπεράσπιστο στον ωκεανό.

Poet είπε...

Mα, καλά, εντελώς άσχετοι είναι αυτοί οι διαρρήκτες; Δεν βλέπουν το σπίτι με την πλούσια λεία; Τι περιμένουν;

Αναδουλειές και στ' άλλα μαγαζιά της γειτονιάς βλέπω, Λίλιαν. Κι οι μαγαζάτορες έγιναν αδελφές του ελέους. Ωιμέ!

ΥΑΚΙΝΘΗ είπε...

΄Εχετε θέση POET;
Αυτό το καραβάκι υνεχίζω να το φτιάχνω με τις χαρτοπετσέτες και ΄αφήνω ενθύμιο μήνυμα στα ταξίδια μου τα υλικά .
Ο ουρανός στάζει στα μάτια μας μυριάδες άστρα και τα μάτια ,θάλασσες δάκρυα στη γη γιατί έδώ ΟΥ ΤΟΠΟΣ .
Ναι ,''κάποτε ο άνθρωπος θα δικαιώσει το όνομά του ''
Κι εμείς θα είμαστε ανάμεσα στα άστρα πουθα στάζει ο ουρανός ....

Poet είπε...

Είναι δυνατόν να μην έχουμε θέση για μια ποιήτρια και μάλιστα Μαρία-Υακίνθη; Περάστε δίπλα στο παράθυρο, παρακαλώ. Προσέξτε τον γαλαξία δεξιά, είναι εκθαμβωτικός.

Και ιδίως προσέξτε τους άλλους ταξιδιώτες. Λάμπουν από χαρά και προσδοκία σαν μικρά παιδιά.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Μόλις έφθασα από Αθήνα. Τόλη έλειψα μερικές μέρες και με ξέχασες, ελπίζω να έχει λίγο χώρο ακόμα στο αερόπλοιο για την ουτοπία;;;;

Poet είπε...

Για σένα πάντα έχει χώρο, Τάσο μου. Μια θέση δίπλα μου όπως στη Λέσχη Ανάγνωσης.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Σε ευχαριστώ θερμά Τόλη και την χρειάζομαι πάρα πολύ αυτήν την θέση για την ουτοπία, ειδικά δίπλα σου θα είμαι διπλά ευτυχισμένος.

Y.Γ το word verification που μου έβαλε η google για αυτό το μήνυμα είναι talepure κάτι σαν ταλαίπωρε ας πούμε πως με καταλαβαίνουν αυτά τα pc.

Poet είπε...

Tα pc σε καταλαβαίνουν με τρόπο διαφορετικό και μυστικό, Τάσο μου. Το talepure αποτελείται από τις λέξεις tale (ιστορία, παραμύθι) και pure (καθαρός, αγνός).

Επιβεβαιώνει λοιπόν πολύ σωστά ο μηχανικός υπηρέτης ότι είσαι έτοιμος για την ουτοπία. Αναχωρούμε.