Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

Γιώργης Παυλόπουλος (1924 - 2008)


Έχουν γραφεί χιλιάδες ποιήματα για εκείνο που αναγνωρίζεται αλλά δεν ορίζεται. Ένα από τα ωραιότερα, κατά τη γνώμη μου, είναι Τα αντικλείδια, του σημαντικού ποιητή της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, Γιώργη Παυλόπουλου. Η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή. Μέρα νύχτα.

7 σχόλια:

IZA είπε...

Ντρέπομαι που το λέω, όμως πρέπει να το παραδεχτώ. Η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή κι εγώ πάντα κρυφοκοίταζα από το παράθυρο. Γι' αυτό διαβάζοντας τώρα αυτό το υπέροχο ποίημα αναρρωτήθηκα -η άσχετη- ποιος είναι αυτός ο Γιώργης Παυλόπουλος. Ευθύς κατέβασα απ΄τη βιβλιοθήκη τις παλιές αραχνιασμένες μου ανθολογίες (Περάνθη κ.λ.π) αλλά δυστυχώς αποδείχτηκαν κιαυτές άσχετες σαν κι εμένα. Καληνύχτα.

Poet είπε...

Καλωσόρισες, ΙΖΑ, και μη στενοχωριέσαι άδικα. Η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή και μπορείς να μπεις μόνο με ανοιχτή την καρδιά. Όπως στο ωραίο ιστολόγιό σου.

Οι ποιητές είναι τόσοι πολλοί (και γίνονται συνεχώς περισσότεροι), που κι εμείς, οι άνθρωποι του χώρου, αδυνατούμε να τους παρακολουθήσουμε. Ο Γιώργης Παυλόπουλος ήταν ποιητής του Πύργου Ηλείας και ίσως δεν αξιώθηκε την προβολή των ομότεχνών του από την Αθήνα. Αν όμως δώσεις το όνομά του στο Google, θα βρεις πληθώρα στοιχείων για τη ζωή και την ποίησή του.

Καληνύχτα.

Αγγελικούλα είπε...

Με τη δημιουργία αυτών των ιστολογίων, ποιητές και ποιήτριες, που λίγο λίγο σας γνωρίζω διαβάζοντας τα έργα σας, μου έχετε δώσει τα αντικλείδια για ένα κήπο που ήταν κάποτε μυστικός και τώρα έχει ανοίξει διάπλατα τις πόρτες του.

Σας ευχαριστώ.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

χαίρομαι που βλέπω εδώ ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα για την ποίηση..
με μια αρμαθιά αντικλείδια τριγυρίζουμε όλοι μας..κι αλίμονο δε βλέπουμε τις ορθάνοιχτες πόρτες της...

Poet είπε...

Γνώρισα ανθρώπους που απεχθάνονται την ποίηση. Χωρίς υπερβολή. Κι αυτό γιατί δεν την έχουν ήδη μέσα στην καρδιά τους.

Ο μυστικός κήπος που ανακάλυψες, Λίνα, είναι η βαθύτερη ουσία σου. Έγινες αυτό που είσαι, τίποτα άλλο.

Poet είπε...

Πολύ παράξενο να το λέει αυτό ένα πλάσμα τόσο ποιητικό όσο εσύ, Τζούλια. Η ποίηση δεν είναι λέξεις με μελάνι στο χαρτί και τα αντικλείδια της είναι όλα τα ποιήματα που γράφτηκαν ποτέ στον κόσμο.

Ποιος μπορεί ποτέ να γράψει το ποίημα που είναι το χαμόγελο ενός παιδιού; Ποιος μπορεί ποτέ να γράψει ένα χάραμα ή ένα ηλιοβασίλεμα; Ένα άγγιγμα, ένα φιλί;

Το κάθε τι τριγύρω μας είναι ένα μυστικό και ένα θαύμα, ένα εξαίσιο ποίημα. Αρκεί να έχουμε τα μάτια για να το δούμε και να το αναγνωρίσουμε.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

αυτό ακριβώς εννοούσα κι εγώ Τόλη...πολλές φορές τυφλωνόμαστε και δεν βλέπουμε την ποίηση γύρω μας...
τα μυστικά και τα θαύματά της...