Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
7 σχόλια:
Ντρέπομαι που το λέω, όμως πρέπει να το παραδεχτώ. Η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή κι εγώ πάντα κρυφοκοίταζα από το παράθυρο. Γι' αυτό διαβάζοντας τώρα αυτό το υπέροχο ποίημα αναρρωτήθηκα -η άσχετη- ποιος είναι αυτός ο Γιώργης Παυλόπουλος. Ευθύς κατέβασα απ΄τη βιβλιοθήκη τις παλιές αραχνιασμένες μου ανθολογίες (Περάνθη κ.λ.π) αλλά δυστυχώς αποδείχτηκαν κιαυτές άσχετες σαν κι εμένα. Καληνύχτα.
Καλωσόρισες, ΙΖΑ, και μη στενοχωριέσαι άδικα. Η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή και μπορείς να μπεις μόνο με ανοιχτή την καρδιά. Όπως στο ωραίο ιστολόγιό σου.
Οι ποιητές είναι τόσοι πολλοί (και γίνονται συνεχώς περισσότεροι), που κι εμείς, οι άνθρωποι του χώρου, αδυνατούμε να τους παρακολουθήσουμε. Ο Γιώργης Παυλόπουλος ήταν ποιητής του Πύργου Ηλείας και ίσως δεν αξιώθηκε την προβολή των ομότεχνών του από την Αθήνα. Αν όμως δώσεις το όνομά του στο Google, θα βρεις πληθώρα στοιχείων για τη ζωή και την ποίησή του.
Καληνύχτα.
Με τη δημιουργία αυτών των ιστολογίων, ποιητές και ποιήτριες, που λίγο λίγο σας γνωρίζω διαβάζοντας τα έργα σας, μου έχετε δώσει τα αντικλείδια για ένα κήπο που ήταν κάποτε μυστικός και τώρα έχει ανοίξει διάπλατα τις πόρτες του.
Σας ευχαριστώ.
χαίρομαι που βλέπω εδώ ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα για την ποίηση..
με μια αρμαθιά αντικλείδια τριγυρίζουμε όλοι μας..κι αλίμονο δε βλέπουμε τις ορθάνοιχτες πόρτες της...
Γνώρισα ανθρώπους που απεχθάνονται την ποίηση. Χωρίς υπερβολή. Κι αυτό γιατί δεν την έχουν ήδη μέσα στην καρδιά τους.
Ο μυστικός κήπος που ανακάλυψες, Λίνα, είναι η βαθύτερη ουσία σου. Έγινες αυτό που είσαι, τίποτα άλλο.
Πολύ παράξενο να το λέει αυτό ένα πλάσμα τόσο ποιητικό όσο εσύ, Τζούλια. Η ποίηση δεν είναι λέξεις με μελάνι στο χαρτί και τα αντικλείδια της είναι όλα τα ποιήματα που γράφτηκαν ποτέ στον κόσμο.
Ποιος μπορεί ποτέ να γράψει το ποίημα που είναι το χαμόγελο ενός παιδιού; Ποιος μπορεί ποτέ να γράψει ένα χάραμα ή ένα ηλιοβασίλεμα; Ένα άγγιγμα, ένα φιλί;
Το κάθε τι τριγύρω μας είναι ένα μυστικό και ένα θαύμα, ένα εξαίσιο ποίημα. Αρκεί να έχουμε τα μάτια για να το δούμε και να το αναγνωρίσουμε.
αυτό ακριβώς εννοούσα κι εγώ Τόλη...πολλές φορές τυφλωνόμαστε και δεν βλέπουμε την ποίηση γύρω μας...
τα μυστικά και τα θαύματά της...
Δημοσίευση σχολίου