Ο έρωτας είμαι,
ανέστιος πένητας και πλάνης
εκλιπαρώ μια κούπα μέλανα ζωμό
ονειρεύομαι μιαν ήσυχη άκρα
δε συνορεύω
χαίρομαι μιαν οριστική σε στύση.
Οι ανεμώνες φτάνουν καλές ως εδώ,
απλώνεται ένα ήσυχο πράσινο.
Ο έρωτας είμαι,
χρόνια με μια μαούνα
γυρεύω να περάσω απέναντι
μα ο καιρός κακός
κι οι σπηλιές βγάζουν ήχο υπόκωφο,
τη νύχτα οι μορφές ζωντανεύουν
και ροκανίζουν το βράχο
η αποκάλυψη θ' αργήσει;
Ο έρωτας είμαι,
χέρι ρακοσυλλέκτη
ανασκαλεύω ανελέητους σωρούς :
υπερσυντέλικοι και παρατατικοί
κι ούτε ένας μέλλων,
Τόσο δωρικοί οι καιροί.
Ο τόπος είναι αιωνόβιος,
μαργαρίτες αμέτρητες και σκίνα κίτρινα ...
... κι ένα καφέ λιωμένο, όπως εκείνο του παλιού
αίματος -
Κούλα Αδαλόγλου
απόσπασμα από τη συλλογή
Δύο ελεγείες και μία ωδή, 1996
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
7 σχόλια:
O έρωτας είμαι
εκλιπαρώ μια κούπα μέλανα ζωμό ...
ο έρωτας είμαι...
αγριάδα φυτρωμένη
στο ήρεμο μέτωπό σας
στρέφω το μίσχο μου στα μάτια σας
ονειροτρόπιο
σε ύπνους ταραγμένους
...
αυτό το ποίημα της Κ.Αδαλόγλου μου άρεσε περισσότερο...
έχει μια εσωτερική ανατροπή που με συναρπάζει...
Εσωτερική ανατροπή ... Τώρα που το λες, σκέφτομαι ότι αυτό ίσως να ταιριάζει στην Κούλα Αδαλόγλου και γενικότερα.
"Ο έρωτας είμαι,
χέρι ρακοσυλλέκτη
ανασκαλεύω ανελέητους σωρούς :
υπερσυντέλικοι και παρατατικοί
κι ούτε ένας μέλλων,"
κι ο ενεστώτας;
το "τώρα" πού βρίσκεται;
Τώρα είναι το αύριο και ο ενεστώτας είναι ουσιαστικά μέλλων. Και γίνεται αστραπιαία παρατατικός.
Σκέψου ακόμη, Νίκο (όχι της ετήσιας μοναξιάς), ότι το ποίημα αυτό γράφτηκε πριν 13 χρόνια περίπου. Από τότε, οι μέλλοντες έγιναν παρατατικοί και υπερσυντέλικοι. Και ποιος ξέρει ποιος άλλος μέλλων ενεδρεύει !
Πάντως, η ποιήτρια μας παρακολουθεί και κάποια στιγμή θα μιλήσει. Αν και βλέπω να παραμένει η πολύτιμη γυναικεία, ερωτική και ποιητική ασάφεια.
Καλησπέρα Poet. Tις τελευταίες μέρες μπαίνω και ξαναμπαίνω στη σελίδα σου για να διαβάζω το ποίημα που διανυκτερεύει. Το "μέσα στις πέτρες" του Αλεξάνδρου με έχει υπνωτίσει, δε με αφήνει να διαβάσω άλλα. Μάλλον θα βγει όπου νάναι και τότε θα επισκευθώ τις σελίδες που έχασα!
Καλό σου βράδυ.
Καλησπέρα, Margo. Πράγματι ο Αλεξάνδρου έχει μια δύναμη συγκλονιστική. Θα βρεις όμως κι άλλους θησαυρούς. Όλα τα μεθυστικά χρώματα και αρώματα στο περιβόλι της ψυχής.
Να είσαι καλά.
Δημοσίευση σχολίου