Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
9 σχόλια:
Πολύ όμορφο το μήνυμα αυτού του ποιήματος. Μακάρι κάπου εκεί έξω να υπάρχει κάποιος για όλους μας και ας μην καταλαβαίνουμε ίσως ποτέ πως ενεργεί. Ίσως είμαστε τόσο μικροί που δεν μπορούμε να τον καταλάβουμε ίσως γιατί είμαστε πια και τόσο πολύ υπερφίαλοι εγωιστές.
Πολύ όμορφο το χριστουγεννιάτικο διήγημα σου και εύχομαι στο μέλλον να μπορέσω και εγώ να φτάσω την ποιότητα της γραφής σου.
Τόλη εύχομαι σε εσένα και όλες τις ευαίσθητες ψυχές που μοιραζόμαστε αυτό το ιστολόγιο, χρόνια πολλά γεμάτα από υγεία, ευτυχία και υπέροχα βιβλία.
υπέροχο ποίημα,
χριστουγεννιάτικη ζεστή αγκαλιά
που αφοπλίζει κάθε λογικό αφορισμό...
δικαίωμα στο θαύμα λοιπόν για τη σημερινή μέρα...
Χρόνια πολλά σε όλους-ες, και αγάπη...πολλή αγάπη...χωρίς γιατί...
έτσι αυθαίρετη και παράλογη
σαν ένα πλοίο της ερήμου...
Σαν ένα πλοίο της ερήμου, ναι! Τι όμορφη εικόνα, γλυκειά Μωβ, χρόνια πολλά και πολλή αγάπη σε σένα και τους αγαπημένους σου.
Κι όμως το πλοίο της ερήμου είναι υπαρκτό. Έτσι ονομάζεται η καμήλα, όπως ίσως γνωρίζετε όλοι σας. Ειδικά προσαρμοσμένη από την εξελικτική διαδικασία για να αντιμετωπίζει τις αντίξοες συνθήκες της ερήμου από άμμο. Πλοία της ερήμου από μπετόν είμαστε εμείς. Έστω και ακόμη μάλλον απροσάρμοστοι.
Ποια πραγματικότητα όμως μπορεί να αντέξει στη λαχτάρα της καρδιάς; Στο δικαίωμα στο θαύμα και στα ονειρικά ιστιοφόρα της Μωβ;
Έτσι κι εγώ, γνωστός ουτοπιστής, υποκύπτω πάραυτα και ασμένως. Και σχηματίζω με τα δάχτυλα στην άμμο τη λέξη αγάπη. Τίποτα άλλο.
Πολύ όμορφο και ιδιαίτερα αισιόδοξο το ποίημα.
Και πάλι χρόνια πολλά και δημιουργικά.
Ας είναι η ζωή του καθενός ένα σκαρι γεμάτο ύγεία, ομορφιά, δημιουργία και αγάπη. Σαν μαγευτικό ιστιοφόρο που αναζητά τα δικά του λιμάνια τη δική του Ιθάκη και να είναι γερό να αντέχει τις φουρτούνες
διαπλέω την έρημο με ιστιοφόρο
και τη Μεσόγειο με μια καμήλα,
ανεβαίνω στα Ιμαλάια με τρένο
και από το Κεηπτάουν στο Ελσίνκι με ποδήλατο,
και με βαρκούλα την "αγάπη" ταξιδεύω στον ουρανό...
χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα! σε όλους τους κατοίκους της ουτοπίας
Καλά Χριστούγεννα κι ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος Τόλη .ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΒΙΒΛΙΑ.
Τις πιο θερμές μου ευχές, Κατερίνα, για κάθε εκπλήρωση τον καινούριο χρόνο.
Για όσους δεν την γνωρίζουν (κακώς), η Κατερίνα Καριζώνη είναι εκλεκτή ποιήτρια, πεζογράφος και φίλη. Έχει δικό της ιστότοπο και ιστολόγιο και σας συνιστώ να τα επισκεφτείτε.
Ξέρω, σας σαγηνεύει η φωτογραφία της. Λάβετε όμως υπόψη ότι η καταγωγή της είναι από πειρατικό σόι της Μάνης.
Δημοσίευση σχολίου