Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

η κιβωτός του ονείρου

Photobucket
Σύνθεση εικόνας της Μωβ

λάμνεις μοναδικός μες στα πλωτά μου μάτια
μισός άλμπουρο μισός βουή του ανέμου

ένα νιογέννητο φεγγάρι που θηλάζει φως
στην αγκαλιά της νύχτας
μια οκαρίνα που δονεί τα ματοτσίνορα
στην ενύπνια αγωνία τους
ένα χελιδόνι που μοναχό ραμφίζει
το ιώδες από το γκρίζο του χειμώνα
ή όστρακο μισάνοιχτο
με το θαμπό μαργαριτάρι του
έκπληκτο πάνω στην παλάμη μου
ένα κοχύλι της μαδαγασκάρης
στις παρυφές του απείρου

είσαι μια ρίζα μέσα στην καρδιά μου
που απλώνεται σ' όλο το κορμί
ακολουθείς τα χνάρια πέρδικας
που φτερουγίζει εντός μου
στέλεχος, φύλλο από κυκλάμινο
μονοπάτι υγρό πάνω στο δέρμα
μικρός δρυοκολάπτης κρυμμένος
στη φτέρη των ονείρων μου
δέντρο αιωνόβιας αφής στα απαλά μου βρύα
φυλλορροείς αινίγματα στ' ανήσυχα μου χέρια

δάσος που στοίχειωσε με μεθυσμένους ψίθυρους
σμάρι φιλιών που πέταξαν απ' τα κλαδιά
στην αιφνίδια τουφεκιά της μνήμης
μια πυρκαγιά που ανάβει στην ψυχή
και λόγια που πετάγονται στα χείλη
σαν διψασμένα ελάφια
μια ικεσία, μια υπόσχεση παντοτινή
σαν άσπρο φως

δέντρο ή πουλί
άνεμος ή όστρακο
κισμέτ
σε μυστικά κιτάπια από παλιά γραμμένο

λάμνεις μοναδικός μες στα πλωτά μου μάτια
μισός άλμπουρο μισός βουή του ανέμου
το ένα σου η κιβωτός του ονείρου


Τζούλια Φορτούνη
αδημοσίευτο, Δεκέμβριος 2008

13 σχόλια:

Poet είπε...

Με την άδεια της Τζούλιας, δημοσιεύω απόψε αυτό το ωραιότατο ποίημα για τον ακαταμάχητο πυρπολητή όλων των εποχών.

Για τον αναρχοαυτόνομο εμπρηστή που είναι ευπρόσδεκτος από αριστερούς και δεξιούς, από καταστηματάρχες, αστυνομία, μαθητές, νοικοκυρές, κουκουλοφόρους, γραμματείς και φαρισαίους, από όλους μας. Και από την πυροσβεστική υπηρεσία.

Μαρια Νικολαου είπε...

Λέξεις μοναδικές..
Τι αλλο να πει κανεις..
Ολα τ αλλα σταχτη γινονται.

Poet είπε...

Τρεις δηλώσεις :

1. Μαγευτική και η εικόνα.
2. Οι κορυφαίοι στίχοι είναι:
«σμάρι φιλιών που πέταξαν απ' τα κλαδιά
στην αιφνίδια τουφεκιά της μνήμης»
και
«και λόγια που πετάγονται στα χείλη
σαν διψασμένα ελάφια»

3. Αχ, πού για μας τέτοιες τουφεκιές! Ζηλεύω αφάνταστα τον τυχερό.

Αγγελικούλα είπε...

ένα χελιδόνι που μοναχό ραμφίζει
το ιώδες από το γκρίζο του χειμώνα


και

είσαι μια ρίζα μέσα στην καρδιά μου
που απλώνεται σ᾽όλο το κορμί


φέρνουν στη θύμηση συναισθήματα, το άσπρο φως που ακόμα και μόνη η ανάμνησή του φωτίζει την ψυχή μου.

Μωβ, είναι συγκλονιστικά, το ποίημα και η εικόνα.

Poet είπε...

Ωραία. Αλλά τι το ιδιαίτερο έχει το κοχύλι της Μαδαγασκάρης;

Τζούλια Φορτούνη είπε...

είναι μεγάλη τιμή για μένα να ανθολογούνται οι απόπειρες γραφής μου ως ποιήματα...
και μεγαλύτερη τιμή να σχολιάζονται με τόση αγάπη...
ευχαριστώ πολύ, Τόλη, Μαρία και Λίνα...
όσο για το κοχύλι μαδαγασκάρης τόλη...είναι τόσο όμορφο που αξίζει να θυσιάσεις τη ζωή σου για να το βγάλεις από το βυθό...και τόσο σπάνιο που μόνο μια φορά στη ζωή σου μπορείς να το χαρίσεις...

Τάσος Κάρτας είπε...

Από μηχανής Θεοί Λέξεων (με τη σημασία του αρχαίου ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΟΥ)
η κιβωτός του Ονείρου= η ΠΟΙΗΣΗ,
μικρό πράσινο Επίνειο Επιούσιας Ομοιοκαταληξίας
δίχως ομοιοκαταληξία
αλλά με ΑΦΗΣΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ στα έγκατα κτερίσματα της Ρέμβης
ν' ονειρεύονται την ηχώ της μοναξιάς τους
με υπαινιγμούς της Αλεξάνδρειας που χάνεται -
κι όλο κερδισμένη είναι...
διότι σαν έτοιμες από καιρό οι λέξεις των ποιητών
θα ανασταίνουν πάντα της λαγνείας μας τον τελευτώντα ρεμβασμό-
κι εδώ διαφωνώ κάθετα με την τελευταία σημείωση της ΜΩΒ:
διότι γι' αυτό ακριβώς είναι μαγευτική η Ποίηση, γιατί αναβαπτίζοντας λέξεις και χρώματα μπορεί μόνη αυτή να κάνει να μην είναι ΣΠΑΝΙΑ ΣΤΙΓΜΗ αυτό που νομίζεις ότι μόνο μια φορά στη ζωή μπορείς να αισθάνεσαι...
Ο Εξαίσιος Ανάλαφρος Ίλιγγος της βάφτισε το Στγμιαίο στην αιωνιότητα των Ονείρων!!!

Poet είπε...

Σπάνιος συνδυασμός, Μωβ, η σεμνότητα μαζί με την ποιητική αποθέωση του ονείρου. Ή της ψυχής που δεν γνωρίζει όρια.

Είμαι βέβαιος ότι θα του απαντήσει η Μωβ, Τάσο. Εγώ θα πω μόνο ότι ο έρωτας συγκρούεται με τη λογική και η λογική είναι χαμένη από χέρι. Πώς να αντέξει αυτή η τετράγωνη τόση ομορφιά, ένα μωβ κοχύλι της Μαδαγασκάρης;

Ανώνυμος είπε...

στη μωβ!

είσαι
νερά της λιμνοθάλασσας άβαθα,
ιερά,
της Κλείσοβας και του Βασιλαδιού,

γαΐτα παλλόμενη σε φόντο μωβ αποχρώσεων,

νιόβγαλτο αρμυρίκι στη ζεστασιά του Σάλτσινου,

βυσσινί ποδηλατάδα το σούρουπο
πολιορκημένη από "γίγαντες"

στα δεξιά το ανατέλλον φεγγάρι
στα αριστερά ο επιμένων ήλιος

Πελάδα ήρεμη στηριγμένη σε μίσχους κυκλάμινου,
ενταγμένη πλήρως στη γοητεία της απλότητας

είσαι...

Poet είπε...

Όπως έχω πει, το ιστολόγιο είναι αναρχοαυτόνομο και επιτρέπονται (για να μην πω επιβάλλονται) οι ερωτικές εξομολογήσεις στις ποιήτριές του. Πρόσεχε όμως, φίλε, γιατί βλέπω ότι σου ξεφεύγει το πετάλι και θα πέσεις απ' το ποδήλατο.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

Τάσο ένα κοχύλι της μαδαγασκάρης χαρίζεται μόνο στιμιαίο άπαξ στην αιωνιότητα των ονείρων...
αλλιώς ξεθωριάζει το μωβ...

"Πετάλι" σ΄ ευχαριστώ για την όμορφη ποδηλατάδα στη λιμνοθάλασσα με τα
χρώματα του ονείρου...

Ανώνυμος είπε...

Όταν δημοσιεύεις τέτοια ποιήματα τί περιμένεις; θα ξεφύγουμε και λίγο, θα εκτροχιαστούμε. Θα μας πετάξει έξω η στροφή...

Ενθουσιασμένος από το εκπληκτικό ποίημα της μώβ θέλησα να συνεχίσω από το "είσαι" που αναφέρει συχνά στο ποίημα...και να τελειώσω στο είσαι...μήπως και το συνεχίσει άλλος.

Και μερικά "απλοϊκά" στιχάκια για το πετάλι και το Πετάλι.

"γύρω-γύρω το πετάλι
για να ιδώ πού θα με βγάλει

μήπως πάω στην Τουρλίδα;
δες μια όμορφη νησίδα!

κι από δω μια Πελάδα!
άντε πάμε μια βαρκάδα

στο απέναντι ακρογιάλι
να απολαύσουμε ψητό Πετάλι"

Πετάλι:εξαιρετικός παραδοσιακός μεζές της πατρίδας μου

Poet είπε...

Από τη στιγμή που ανταποκρίνεται ενθέρμως η ποιήτρια στην ποδηλατάδα σου, Πετάλι, εμένα δεν μου πέφτει λόγος. Απλώς αυξάνω τις εγκυκλοπαιδικές μου γνώσεις και εύχομαι κάθε πρόοδο στη γνωριμία σας.

Κάτι έμαθα απ'τους μαθητές σήμερα στο Γυμνάσιο Καλαμαριάς, κάτι (πιο φλογερό) μαθαίνω κι από σας. Πολύ εύφλεκτος τελικά αυτός ο κόσμος!