Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

Απ' το άντρο

Σύνθεση εικόνας της Μωβ

Α, νά βγω απ’ την ψυχή μου κρύος αγέρας
πετρόζωστος αγέρας σε άφωτο άντρο
ή νά βγω απ’ την ψυχή μου άναρθρος ήχος
στου φεγγαριού το αργυροδίνητο έλος
ν’ αστράψω, δίχως

να πέσει πάνω μου ηλιαχτίδα ή αστροπελέκι
που να με λιώσει και να λάμψω
στην άζωη διαδρομή μου πεφταστέρι.
Α, νά βγω απ’ την ψυχή μου άναρθρος ήχος
θεόπνοο αγέρι

θα ΄ταν σαν να το ρούφαα το άσπρο φως σου
που μου μηνούσε απ’ τα φαράγγια του άδη.
Το άσπρο σου φως απόν και παρουσία
του ερωτικού σπασμού, κι εντός σου
ως αναρίγησα στο πρώτο μου σκοτάδι
με τάισες πάμφωτη αμβροσία.

Ρίγος μου πρώτο και πηγή μου αρχαία
και ρίζα μου εξεδίψαστη που οδεύει,
των κυττάρων μου ασίγαστη μανία
δώσε όνομα καινούριο στα εκμαγεία
που μ’ επαναλαμβάνουνε στα ερέβη
κρυφή αρμονία.

Δ. Π. Παπαδίτσας
από τη συλλογή Το προεόρτιον, 1986

4 σχόλια:

Administrator είπε...

Άλλη μια συνταρακτική εικόνα, Μωβ, για ένα επίσης συνταρακτικό ποίημα

δίχως

να πέσει πάνω μου ηλιαχτίδα ή αστροπελέκι
που να με λιώσει και να λάμψω
στην άζωη διαδρομή μου πεφταστέρι.
Α, νά βγω απ’ την ψυχή μου άναρθρος ήχος
θεόπνοο αγέρι

Μαρια Νικολαου είπε...

Eχω βγει ήδη απ την ψυχή μου
Κρύος βροχερός άνεμος..

Τζούλια Φορτούνη είπε...

καλημέρα Λίνα, όντως πολύ
δυνατό ποίημα
που η ιδιαίτερη στριφνάδα του
εξυπηρετεί την πολυπλοκότητα
των συμβολισμών του...
αισθητηρικά λειτουργεί
ως καθαρτήριο
της ψυχής...
κάτι σαν το ψυχρό βροχερό άνεμο
που λες κι εσύ Μαρία...

την καλημέρα μου κορίτσια

Αγγελικούλα είπε...

Έτσι ακριβώς, Μωβ. Καλημέρα.