για σένα για μένα και για όλους που αγαπιούνται
και που αγαπήθηκαν
Ο Jacques Prévert διαβάζει το ποίημά του Cet Amour
Σύνθεση εικόνας της ΜωβΈτσι βίαιη
Έτσι εύθραυστη
Έτσι τρυφερή
Έτσι απελπισμένη
Η αγάπη αυτή
Όμορφη σαν τη μέρα
Κι άσκημη σαν τον καιρό
Όταν ο καιρός είναι άσκημος
Η αγάπη αυτή έτσι αληθινή
Ή αγάπη αυτή έτσι ωραία
Έτσι ευτυχισμένη
Έτσι χαρούμενη
Κι έτσι γελοία
Τρέμοντας από φόβο σαν παιδί μες στο σκοτάδι
Κι έτσι σίγουρη
Σαν έναν ήσυχο άνθρωπο στη μέση της νύχτας
Η αγάπη αυτή που φόβιζε τους άλλους
Που τους έκανε να μιλούν
Που τους έκανε να χλομιάζουν
Η αγάπη αυτή που την παραμονεύουν
Γιατί την παραμονεύαμε
Φοβισμένη πληγωμένη τσαλαπατημένη αφανισμένη
απαρνημένη ξεχασμένη
Γιατί τη φοβίσαμε την πληγώσαμε την τσαλαπατήσαμε
την αφανίσαμε την απαρνηθήκαμε και την ξεχάσαμε
Η αγάπη αυτή ολόκληρη
Τόσο ζωντανή ακόμα
Κι ηλιόλουστη
Είναι η δική σου
Είναι η δική μου
Αυτή που ήταν
Τούτο το πάντα καινούριο κάτι
Και που δεν άλλαξε
Έτσι αληθινό σα φυτό
Έτσι τρεμάμενο σαν πουλί
Έτσι ζωντανό έτσι ζεστό σαν καλοκαίρι
Οι δυο μας μπορούμε
Να πάμε και να ‘ρθουμε
Μπορούμε να ξεχάσουμε
Κι ύστερα να ξανακοιμηθούμε
Να σηκωθούμε να πονέσουμε να γεράσουμε
Να κοιμηθούμε κι άλλο
Να ονειρευτούμε το θάνατο
Να χαρούμε να χαμογελάσουμε να γελάσουμε
Και να ξαναβρούμε τη νιότη μας
Η αγάπη μας μένει εκεί
Πεισματάρα σα μουλάρι
Ζωντανή σαν τη λαχτάρα
Σκληρή σαν τη μνήμη
Κουτή σαν τη λύπη
Τρυφερή σαν ανάμνηση
Ψυχρή σαν το μάρμαρο
Όμορφη σαν τη μέρα
Εύθραυστη σαν παιδί
Μας κοιτάει χαμογελώντας
Και μας μιλάει χωρίς να πει λέξη
Κι εγώ την ακούω τρέμοντας
Και φωνάζω
Φωνάζω για σένα
Φωνάζω για μένα
Σε ικετεύω
Για σένα για μένα και για όλους που αγαπιούνται
Και που αγαπήθηκαν
Ναι της φωνάζω
Για σένα για μένα για όλους τους άλλους
Που δεν τους ξέρω
Μείν’ εκεί
Εκεί που είσαι
Εκεί που ήσουν άλλοτε
Μείν’ εκεί
Μην κουνηθείς
Μη φύγεις
Εμείς που αγαπηθήκαμε
Σε ξεχάσαμε
Εσύ μη μας ξεχνάς
Δεν είχαμε παρά εσένα στον κόσμο
Μη μας αφήνεις να ψυχραθούμε
Πάντα πολύ πιο μακριά
Και δεν ενδιαφέρει πού
Δως μας σημάδια πως υπάρχεις
Πολύ αργότερα
Μέσα στο δάσος της μνήμης
Ανάτειλε ξαφνικά στην άκρη
Πιάσε μας το χέρι
Και σώσε μας.
Jacques Prévert
Επιλογή από τα Paroles
σε μετάφραση του Δημήτρη Καλοκύρη, 1971
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
Το ίδιο, στην άκρως ερωτική, μουσική γλώσσα των Γάλλων:
Cet Amour
Cet amour
Si violent
Si fragile
Si tendre
Si désespéré
Cet amour
Beau comme le jour
Et mauvais comme le temps
Quand le temps est mauvais
Cet amour si vrai
Cet amour si beau
Si heureux
Si joyeux
Et si dérisoire
Tremblant de peur comme un enfant dans le noir
Et si sûr de lui
Comme un homme tranquille au milieu de la nuit
Cet amour qui faisait peur aux autres
Qui les faisait parler
Qui les faisait blémir
Cet amour guetté
Parce que nous le guettions
Traqué blessé piétiné achevé nié oublié
Parce que nous l'avons traqué blessé piétiné achevé nié oublié
Cet amour tout entier
Si vivant encore
Et tout ensoleillé
C'est le tien
C'est le mien
Celui qui a été
Cette chose toujours nouvelles
Et qui n'a pas changé
Aussi vraie qu'une plante
Aussi tremblante qu'un oiseau
Aussi chaude aussi vivante que l'été
Nous pouvons tous les deux
Aller et revenir
Nous pouvons oublier
Et puis nous rendormir
Nous réveiller souffrir vieillir
Nous endormir encore
Rêver à la mort
Nous éveiller sourire et rire
Et rajeunir
Notre amour reste là
Têtu comme une bourrique
Vivant comme le désir
Cruel comme la mémoire
Bête comme les regrets
Tendre comme le souvenir
Froid comme le marbre
Beau comme le jour
Fragile comme un enfant
Il nous regarde en souriant
Et il nous parle sans rien dire
Et moi j'écoute en tremblant
Et je crie
Je crie pour toi
Je crie pour moi
Je te supplie
Pour toi pour moi et pour tous ceux qui s'aiment
Et qui se sont aimés
Oui je lui crie
Pour toi pour moi et pour tous les autres
Que je ne connais pas
Reste là
Là où tu es
Là où tu étais autrefois
Reste là
Ne bouge pas
Ne t'en va pas
Nous qui sommes aimés
Nous t'avons oublié
Toi ne nous oublie pas
Nous n'avions que toi sur la terre
Ne nous laisse pas devenir froids
Beaucoup plus loin toujours
Et n'importe où
Donne-nous signe de vie
Beaucoup plus tard au coin d'un bois
Dans la forêt de la mémoire
Surgis soudain
Tends-nous la main
Et sauve-nous.
Με όλη μου την αγάπη
... και, κυρίως, στο πρωτότυπο.
Μπράβο, Λίνα. Τα ποιήματα του βιβλίου είναι και στα γαλλικά και στα ελληνικά, αλλά δεν άντεχα να δακτυλογραφήσω το ποίημα και στις δύο γλώσσες.
Ομορφη επιλογή
Καλησπέρα και καλό μήνα
Καλησπέρα και καλό μήνα, Μαρία.
Χαίρομαι που σου άρεσε το ποίημα.
Έχουμε τώρα και τη φωνή του Ζακ Πρεβέρ αλλά και την πολύ όμορφη εικόνα της Μωβ.
Προοδεύουμε.
μα τι ομορφο ποίημα είναι αυτό!!
Πόσο πολύ αγαπώ την ποίηση του Ζακ Πρεβερ, ξεκινώντας με την περίφημη "Σελίδα Τετραδίου" του :)
Χαίρομαι Ποιητή, για τα όμορφα πράγματα που διαβάζω σκαλίζοντας το αρχείο σου :)
Ξανά καλό βράδυ!!!
Κι εγώ χαίρομαι, Χριστίνα μου. Όσο περισσότερο σκαλίζεις, τόσο περισσότερα ωραία ποιήματα θα ανακαλύπτεις. Κι όταν πιο πολύ μοιράζεται κανείς την ομορφιά, του Ζακ Πρεβέρ και κάθε άλλου, πιο πολύ μεγαλώνει και η χαρά του.
Να είσαι καλά, καλή σου μέρα.
Δημοσίευση σχολίου