Η ποίηση στις βαθύτερες επιδιώξεις της ήταν και είναι πάντοτε ταυτόσημη με τη χαρά, με την ελπίδα, με την ανάσταση, με την αγάπη της ζωής, με την ελευθερία. Και ποιητής είναι ο άνθρωπος που πιστεύει στα θαύματα, που αναζητεί έναν παράδεισο κάτω από οποιαδήποτε μορφή.
Δεν υπάρχουν μεγάλοι και ελάσσονες ποιητές ή καλλιτέχνες. Υπάρχουν μοναδικοί ποιητές και καλλιτέχνες.
Ίσως όλη η βαθύτερη έννοια του ρομαντισμού να κρύβεται σ' αυτούς τους στίχους του Λαμαρτίνου : «Ο άνθρωπος είναι ένας άγγελος εξόριστος που αναθυμάται τους ουρανούς».
Δεν γράφει κανείς ένα ποίημα. Το ανακαλύπτει από στίχο σε στίχο, από λέξη σε λέξη, ξεκινώντας από έναν μουσικό ήχο, από έναν εσωτερικό ρυθμό.
Η ποίηση δεν βρίσκεται αποκλειστικά στα ποιήματα. Μπορεί να την βρει κανείς παντού. Σε μια ματιά, σ' ένα χαμόγελο, σ' ένα ζωγραφικό πίνακα, σε μια μελωδία, στους καπνούς πάνω απ' τις στέγες τον χειμώνα ....
Τάκης Βαρβιτσιώτης
Ο διάπλους του καθρέφτη,
Σημειώσεις για την ποίηση, 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Ποίηση και Ποιητής .Μ' έναν ποιητή που κρατάει τους μύθους και τις μαγείες, που ακολουθεί τα μονοπάτια της φαντασίας του, τα οράματά του, τα όνειρά του και τις φυγές του. Μια αέναη φυγή που τον καταδιώκει και καταδιώκεται. ΄Αραγε γιατί ο ποιητής είναι ανάμεσα σ' όλους εκείνους ο πρώτος που τρέπεται κι ακολουθεί τα σημάδια μιας πορείας που σχεδόν ποτέ δεν γνωρίζει που ακριβώς τον οδηγούν. Γι' αυτόν υπάρχει το ένστικτο, η ενόραση και τ' Αστέρι. Ασύνειδα τα εμπιστεύεται και προχωρά. Δεν γνωρίζει την Ιθάκη κι αν πραγματικά αυτή υπάρχει, παρ΄όλα αυτά την αναζητά με ένταση και πάθος. Ζει την αγωνία αλλά και την προσμονή. Τον μεγάλο πόνο αλλά και τις υψηλές ανατάσεις. Κάθε του εύρημα μια καινούργια στιγμή χαράς. Κάθε νέα κατάκτηση του δημιουργεί νέα άγνωστα που πρέπει να κατακτηθούν. Σκύβει και σκάβει μέσα του. Περιπολεί σε χίμαιρες σε κόσμους αθέατους κι απροσπέλαστους. Αγρυπνά, ανησυχεί, αρνείται, στοχάζεται, αιχμαλωτίζει κι αιχμαλωτίζεται στις κοινές συνειδήσεις της εποχής του. Γυμνάζει τις ικανότητές του, ασκεί το πνεύμα του με το βλέμμα στραμμένο στους μεγάλους. Σκύβει πάνω από αυτούς προσπαθώντας να οριοθετήσει τις δυνατότητές του.Καμιά φορά οι δυνατότητες μεγαλώνουν και τότε απομακρύνονται και τα όρια. Ανακαλύπτει πως υπάρχουν συγγένειες κι αρχίζει τότε ν' αποκαλύπτεται και να εξομολογείται μπροστά σ' αυτούς που μέχρι χθες φάνταζαν αδιαπέραστοι.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους
Τόλη,Λίνα, Μωβ, Βικυ
Απλώς γιατί ο ποιητής έχει μια εσωτερική εντολή, φύλλο πορείας για το άγνωστο, Σοφία. Είναι ταγμένος να ακολουθήσει έναν πλοηγό του απείρου με πρόσωπο σκοτεινό στο ατέλειωτο ταξίδι του για την πατρίδα.
Μου αρέσει το ποιητικό σου κείμενο για το ποιητικό φαινόμενο.
Καλή εβδομάδα.
Δημοσίευση σχολίου