Shadows of past by Lubomir BukovΟ μπαμπάς μου φορούσε πάντα αδιάβροχο
και κρατούσε μια γκρίζα ομπρέλα για τον ήλιο,
αγαπούσε γυναίκες κι όλο έφευγε,
κι έπαιζε σε ταινίες κατασκόπων
τον ρόλο της κλειδαριάς στην πόρτα
ή του ανοιχτού παράθυρου
στη μέση της ερήμου.
Πολύ του άρεσαν τα καπέλα.
Η μαμά μου φορούσε όμορφα καπέλα
με ζωντανά ακέφαλα παγόνια να μαλώνουν.
Ο αδελφός μου ήταν κύκνος,
κρυστάλλινος και διάφανος,
σε χίλιες δυο μεριές του ραγισμένος
και τόσο, μα τόσο ανυπεράσπιστος,
που πάντα έμπαινα στον πειρασμό
να τον ρίξω κάτω, για να σπάσει.
Κι εγώ ήμουν αξιολάτρευτη,
στα άσπρα πάντοτε ντυμένη,
έτρωγα κέικ από μοναξιά,
σ' ένα ετοιμόρροπο καθόμουνα μπαλκόνι.
Ύστερα η μαμά χάθηκε μες στον καθρέφτη,
ο μπαμπάς αγάπησε ένα πουλί και πέταξε,
ο αδελφός μου παντρεύτηκε τη Νύχτα
και το μπαλκόνι μου κατέρρευσε στη θάλασσα.
Κι από όλη την οικογένειά μου,
απόμεινε μόνο ένα άλμπουμ με σκιές
να κυνηγούν ατέρμονα η μια την άλλη μες στη νύχτα.
Χλόη Κουτσουμπέλη
από τη συλλογή Η λίμνη, ο κήπος και η απώλεια, 2006
Πηγή: Translatum, Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης
Αναρτήσεις
16 σχόλια:
Διάβασα αυτό το ποίημα για πρώτη φορά πριν μερικούς μήνες και με άγγιξε βαθιά.
Εξακολουθεί να με αγγίζει κάθε φορά που το διαβάζω από τότε.
Πραγματικά, πρόκειται για ένα συγκλονιστικό ποίημα, βαθύτατα αληθινό, βαθύτατα ανθρώπινο.
Η Χλόη είναι ένα μεγάλο ποιητικό ταλέντο και ένα συμπαθέστατο και εξαιρετικά ευαίσθητο κορίτσι. Παλεύει με τα τραύματα και τα φαντάσματά της, όπως όλοι μας, και τα μετουσιώνει σε γνήσια ποίηση υψηλού επιπέδου.
Αυτό είναι ίσως το καλύτερο ποίημα της Χλόης - ώριμο, εύστοχο, μεστό και συνάμα λιτό. Η ποιήτρια δεν χρησιμοποιεί ούτε μια περιττή ή πομπώδη λέξη. Έτσι, φτάνει να λέει με το όνομά τους, αλλά με εξαιρετικά απλό τρόπο πράγματα βαριά, καταστάσεις δύσκολες και μίζερες, που όμως μπορεί να συμβούν ανά πάσα στιγμή στο σπίτι μας ή στη διπλανή πόρτα.
Όλα αυτά κάνουν το ποίημα «Η οικογένειά μου» πράγματι συγκλονιστικό.
Κατά την προσωπική μου εκτίμηση, είναι ένα από τα ωραιότερα σκιαγραφήματα της σύγχρονης κοινωνίας από τους ποιητές της γενιάς μου, της γενιάς του '80. Και χαίρομαι πολύ που δημιουργός του είναι η φίλη μας η Χλόη.
Πού είσαι, Χλόη, να μας δεις να συμφωνούμε! Ναι, δεν συμβαίνει συχνά. Πάω να δω τι έγραψες στο άλλο ποίημα, πριν το φαινόμενο πάρει ανησυχητικές διαστάσεις.
Πρόκειται για απολύτως εποχιακό φαινόμενο. Ή που θα συμφωνούμε απόλυτα ή που θα σκοτωνόμαστε.
Ουφ, σαν «οικογένειά μου» έχεις γίνει πια. Το ίδιο ακριβώς μού συμβαίνει με τη μάνα μου...
Είπες ότι σκοτώνεται η μάνα σου με σένα; Αχ, τι συμπαθητική γυναίκα! Και με εκπληκτική ευθυκρισία. Πρέπει να μου τη γνωρίσεις. Δεν πρέπει να μπεις εμπόδιο στην ευτυχία μας.
Στο μεταξύ τι γίνεται εμένα «η οικογένειά μου»; Ούτε Λίνα βλέπω, ούτε Μαρία, μα ούτε και Μωβ. Κορίτσια, δεν θα πείτε τίποτα για το θαυμάσιο ποίημα της Χλόης;
Δεν μπαίνω ποτέ εμπόδιο στη ευτυχία των άλλων και, πρωτίστως, στη δικιά μου. Πότε θες να σου στείλω τη μάνα μου επ' αόριστον και μετά μεγάλης μου χαράς;
Γιατί προσπαθείς να επιβάλεις τη δική μας γνώμη στα κορίτσια; Μπορεί να μην τους άρεσε τόσο πολύ αυτό το ποίημα.
Κι όμως κι όμως, είναι από τα αγαπημένα μου ποιήματα, γιατί μιλάει με τόση απλότητα για πράγματα που συνρτίβουν τον άνθρωπο και διαλύουν την οικογένεια.
Έφερε ξανά στο μυαλό μου την οδύνη στιγμών της ζωής μου με τρόπο όχι απειλητικό αλλά, περιέργως, λυτρωτικό.
Χλόη, σ' ευχαριστώ.
Aχ, τι έχει τραβήξει αυτή η μάνα, μόνον εγώ μπορώ να το καταλάβω. Και τώρα, η άστοργος κόρη θέλει να την ξαποστείλει επ' αόριστον. Θα φύγει, καλέ. Μόνο και μόνο για να σου δώσει χαρά (και σε μένα).
Ε, ας το πούνε άμα δεν τους άρεσε. Μπαααα. Δεν είπαμε ότι εδώ είναι μια ελεύθερη, αναρχική, ερωτική κοινότητα;
Λοιπόν, της δίνω το τηλέφωνό σου πρωί πρωί. Τι καλός άνθρωπος είσαι εσύ ώρες-ώρες;
Η κοινότητα μπορεί να είναι αναρχοερωτική, αλλά το συγκεκριμένο ποίημα δεν είναι ερωτικό.
Χαίρομαι πάντως που αρέσει και στη Λίνα. Μόλις γίναμε τέσσερα τα άτομα που αγαπάμε αυτό το ποίημα της Χλόης.
Οτι ωραιότερο έχω διαβασει (σε αυτο το στυλ γραφής)
Συγχαρητήρια..
Αγγιζει απιστευτα
Όλα τα ποιήματα είναι ερωτικά. Εμφανώς ή κατά βάθος. Γιατί η ποίηση είναι ένα ερωτικό φαινόμενο. Η Χλόη είναι βαθύτατα ερωτική ποιήτρια και ο έρωτας κυκλοφορεί ανάμεσα στις λέξεις αυτού του ποιήματος. Τέλος, σε μία αναρχοερωτική κοινότητα τα πάντα μετατρέπονται ακαριαία σε ερωτικά.
Χαίρομαι που προστέθηκε και η Μαρία σε εκείνους που αγαπούν αυτό το ποίημα.
Θα μου επιτρέψεις να συνεχίσω να θεωρώ το συγκεκριμένο ποίημα βαθύτατα κοινωνικό - έως κραυγή κοινωνικής απελπισίας, θάλεγα.
Σε κανένα σημείο του γραπτού αυτού ο έρωτας δεν έρχεται να ανατρέψει ή να εξωραΐσει, έστω και στιγμιαία, τις τραγικές συνθήκες μέσα στις οποίες τοποθετεί η Χλόη όλους τους χαρακτήρες του ποιήματος.
Και δεν είναι καθόλου κακό αυτό. Αντιθέτως, χαίρομαι που μια κλασικά ερωτική ποιήτρια κάνει θεματολογικά ανοίγματα αυτού του είδους με τόση ευαισθησία και σε τόσο βάθος.
Όπως συζητήσαμε κατ' επανάληψη στο παρελθόν, Τόλη, η Χλόη είναι ακόμα πολύ νέα κι αν κινηθεί σ' αυτό το μήκος κύματος στο εγγύς και μακρινότερο μέλλον, θα μας δώσει ορισμένα πολύ σημαντικά ποιήματα. Τόχει μέσα της και της φαίνεται.
Κυρία Παπαπροδρόμου, ακούτε τι μου σέρνει η κόρη σας; Όχι μόνο δεν σας έδωσε το τηλέφωνό μου, όπως είχε υποσχεθεί, μου φέρνει τώρα και αντιρρήσεις. Τι να λέω, βασανισμένος άνθρωπος είστε κι εσείς, την ξέρετε καλά.
Και το χειρότερο, το φοβερό και ανήκουστο, είναι ότι έχει δίκαιο. Αλλά κι εγώ είμαι ένας προβοκάτορας, άλλο πράγμα, ε;
Υ.Γ. Σε λίγο θα προχωρήσουμε και στην επανάσταση.
Κι εγώ που στην αρχή νόμισα ότι η προσφώνηση «κυρία» ήταν για μένα... πάλι λάθος έκανα.
Υ.Γ.: Αρχίστε την επανάσταση χωρίς εμένα. :-) (Θα ανακάμψω αφού φάω.)
Υπέροχο ποίημα απ΄την υπέροχη Χλόη μας την πολύ σημαντική ποιήτριά μας. Η άνεση με την οποία η Χλόη περνά από π.χ. μια κηδεια σ΄ ένα έρωτα, από ένα έρωτα στη μεταναστρια, από εκέι στον κρίνο της αγάπης κι ύστερα στο βαθύ πάθος είναι παραπανω από εντυπωσιακή. Δείχνει τη μεγάλη κλίμακα της ποιήτριας δείχνει τό πόσο βαθύ μεγάλο και ωριμο ταλέντο είναι η Χλόη μας. Κι όταν όλα αυτά συνοδεύονται από μια χρυσή καρδιά...
Δημοσίευση σχολίου