Kόκκινο όπως κόκκινο

Είχαν κοινή καταγωγή, τον ίδιο κωδικό αριθμό στη δημιουργία του κόσμου. Κωδικό για το πνεύμα και το σώμα, κωδικό για την ψυχή. Που ρέουν, μεταβάλλονται και εξελίσσονται και παίρνουν χίλιες δυο μορφές, μα παραμένουν πάντα ίδια στην ουσία τους. Αρσενικό και θηλυκό, άνδρας και γυναίκα, κόκκινο και κόκκινο, κόκκινο όπως το κόκκινο της μεγάλης έκρηξης στον πυρήνα του σύμπαντος δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Και τίποτα άλλο. Τα δύο σε ένα, πλασμένα από το ένα, ταγμένα να γίνουν και πάλι ένα. Ίσως φωτεινές ακτίνες του ίδιου ήλιου στο διάστημα, δροσερό νερό από την ίδια βουνοκορφή στο ποτάμι, φύλλα του ίδιου ανθισμένου δέντρου στις κοιλάδες του πλανήτη. Πολύχρωμα ψάρια στον ίδιο ωκεανό, εξωτικά πουλιά στο ίδιο δάσος των τροπικών, λευκές αρκούδες με το ίδιο χνώτο στην παγωμένη ερημιά των πόλων, πρωτόγονοι άνθρωποι στο βάθος της ίδιας σκοτεινής σπηλιάς.

Μια αιωνιότητα πριν, σε όλες τις περιόδους της ιστορίας, αλλά και μόλις χθες, είχανε ζήσει μαζί σε κάποια χώρα μακρινή, τον γνώριζε και τη γνώριζε στον χώρο και τον χρόνο. Γνώριζε όσα είχε πει και όσα θα έλεγε, όσα θα έμεναν μέσα της για πάντα ανέκφραστα. Γνώριζε τη μυστική γλώσσα που πρόφεραν τα χείλη και τα δάχτυλά της, η επιδερμίδα της. Γνώριζε όταν χαμογελούσε κάθε ρυτίδα του προσώπου της, κι όταν σιωπούσε γνώριζε το σκοτεινό βελούδο των ματιών της. Γνώριζε κάθε δάκρυ της και κάθε αναστεναγμό της. Αυτή τη συγγένεια πρώτου βαθμού, την ίδια μοίρα, την είχαν αναγνωρίσει και οι δύο με το πρώτο τους βλέμμα, που έμεινε εκεί μαγνητισμένο κι έκθαμβο, που καταδύθηκε σε μια απύθμενη άβυσσο και μέθυσε, την είχαν αρθρώσει με τα πρώτα διστακτικά τους φωνήεντα, την είχαν νιώσει με το πρώτο δειλό άγγιγμα. Την διαπίστωσαν όταν κάθισαν πλάι-πλάι και εξιστόρησαν ο ένας στον άλλο τη ζωή τους, τις τραυματικές εμπειρίες, τους φόβους και τις ελπίδες τους, την επιβεβαίωσαν ακόμη και με τα κοινά χαρίσματά τους, τις παρόμοιες αυθόρμητες αντιδράσεις τους, τα σφάλματα και τα ελαττώματά τους. Την επιβεβαίωναν κάθε φορά με την απόλυτη ταύτιση της σάρκας τους, με τη λυτρωτική θαλπωρή της επαφής τους, με την αβάσταχτη ηδονή του άνδρα και τους δικούς της πρωτόγνωρους, αλλεπάλληλους, περιδεείς και ολοφυρόμενους, εκρηκτικούς, σπαρακτικούς, εξουθενωτικούς, λυτρωτικούς οργασμούς που πήγαζαν από τα βάθη της ύπαρξης και έφταναν ως το κατώφλι του θανάτου.

Ένα χρόνο τώρα είχαν ζήσει ένα πάθος εφηβικό σε ένταση και ενήλικο σε γνώση, μια ερωτική περιπέτεια, μια οδύσσεια των κυνηγημένων από τις περιστάσεις σε διάφορα σημεία της πόλης και των περιχώρων. Με κάθε τρόπο και σε κάθε τόπο, ναι. Σχεδιασμένα, προμελετημένα ή από την ακατάσχετη παρόρμηση της στιγμής. Όπου έβρισκαν και όπου τους βόλευε ή δεν τους βόλευε. Κυριολεκτικά ξετρελαμένοι μόλις τους τύλιγε η αύρα και το ωκεάνιο κύμα της παρουσίας του άλλου, ανακάλυψαν ότι το απίθανο και το αδύνατο βαδίζουν δίπλα μας και κάποτε φανερώνονται απροειδοποίητα και μας χτυπούν στον ώμο. Ανακάλυψαν ποια ήταν τα απώτατα όρια τους σ’ αυτόν τον μαγικό καινούριο κόσμο της ψυχής και των αισθήσεων.

από το ανέκδοτο μυθιστόρημά μου,
Έρημο νησί στην άκρη του κόσμου (κεφ. 2)