Πιο ζωντανό κι από ζωντανό εκείνο το όνειρο
που σ' έφερε στον ύπνο μου αύτανδρο.
Μάταια πάσχισα να κρατήσω. Άδικα.
Όπως σ' όλη μου τη ζωή προσπάθησα
η πείσμων, το ακατόρθωτο.
Ανώφελη σκιαμαχία αφού στην πόρτα
εμφανίστηκε ο μεγάλος αδελφός
με το δάκτυλο υψωμένο, έτοιμος
να δείξει τον ένοχο.
(το 'χεις ξαναπεί αυτό, πρόσεχε).
Ανώφελη σκιαμαχία με το υπερπέραν.
Και νάμαι τώρα εγώ απ' την πλευρά των ζωντανών
ολομόναχη.
Μη φύγεις, όνειρο ηδονικό, μείνε μαζί μου
τώρα που η μοναξιά είναι όντως
και η απουσία είναι του θανάτου.
από τη συλλογή Μεθεόρτια της λύπης, 2008
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου