Γάζες από χαμόγελα στο στόμα,
έθαψες πια τους νεκρούς,
τον Κρέοντα τον κουβαλάς μαζί σου,
τον ψάχνεις στους άντρες που αγαπάς.
Γνώρισες τους κανόνες της απώλειας
την πνιγηρή υγρασία της σπηλιάς.
Γυαλίζεις τα ασημένια σου σερβίτσια
μα οι γύπες κάθε μέρα αφαιρούν,
παράθυρα, σκεπή, αύριο την πόρτα.
Κι εσύ ξέρεις ότι κάτι πρέπει να θυμηθείς,
κάτι που όμως συνέχεια διαφεύγει.
Κι έτσι ολότελα γλιστράς,
το αλλού γίνεται άλλοθι
και όλα τα ποιήματα νερό.
Χλόη Κουτσουμπέλη
δημοσιευμένο στο περιοδικό Εντευκτήριο,
τεύχ. 80, Ιανουάριος - Μάρτιος 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου