Εκούσια

Sandy Skoglund
Revenge of the Goldfish, 1981
ceramic fish, furniture, live models

Ι

Στην αρχή συνέβαινε μονάχα στα όνειρα.
Κάποιος άνοιγε την πόρτα του κορμιού της
και γλιστρούσε μέσα του.
Ποτέ δεν του παραχωρούσε από μόνη της
το κλειδί της μυστικής της κρύπτης.
Όμως αυτός το ανακάλυπτε,
μία ελιά στον αριστερό της ώμο
ή ένα μικρό δελφίνι κάτω από τον ομφαλό.
Όταν αυτή ξυπνούσε,
το πρώτο που έκανε
ήταν να ψάξει για χρυσόψαρα.
Απ' αυτά που πλέουν στο δωμάτιο
και στροβιλίζονται αθόρυβα
σαν φωτεινοί κόκκοι από σκόνη.
Μετά, όταν θυμόταν,
δεν ένιωθε πόνο ή ενοχή.
Μόνο ανακούφιση
σαν κάτι παλιό και χαμένο
απρόσμενα να βρέθηκε,
ή σαν να θυμήθηκε κάτι
ανέλπιστα οικείο.

ΙΙ

Στην αρχή συνέβαινε μόνο στα όνειρα.
Ύστερα συνέβαινε γενικά.
Αυτός την συναντούσε,
κάτω από τα δέντρα το σούρουπο,
ή όταν κεντούσε στο μπαλκόνι της.
Δεν πάλευε ποτέ, δεν του αντιστεκόταν.
Την γοήτευε που αυτός γνώριζε τόσο το κορμί της.
Αναρωτιόταν μόνο πόσο παλιά ήταν η γνώση του.
Αναρωτιόταν αν την αγαπούσε.

ΙΙΙ

Βαθιά μες τα κύματα
με τα μαλλιά λυτά
και τότε αυτός
μόνο κοίταζε
μαύρα,
μαύρη νύχτα τα μάτια του
και αυτή χωρίς
και αυτός την κοίταζε
κι ύστερα την άγγιζε
και εισχωρούσε, εμβάθυνε,
διαπερνούσε,
έπαιζε,
χωρίς
ναι
τότε
τώρα
ξανά
πάλι
πόνος
βαθιά
πάνω στα κύματα χόρευε
και ο πόνος μέσα της
βάθαινε
γιατί τα χρυσόψαρα
δεν ξέρουν να πετούν
και αυτός γνώριζε το κορμί της
αλλά η ψυχή
η ψυχή ήταν άπιαστη
η ψυχή ήταν χρυσόψαρο
απ' αυτά που
τις νύχτες
μπλέκονται στα όνειρα.

ΙV

Ύστερα χώρισαν.
Παντρεύτηκαν, ταξίδεψαν, κάναν πολλά παιδιά,
ζήσαν καλά κι εμείς καλύτερα.
Έπαψε να έρχεται στα όνειρα της,
έπαψε να μπαίνει στο κορμί της.
Μεγάλωσε, μίκρυνε, άλλαξε.
Κι αυτή.
Ούτε που μπόρεσε να ξαναδεί χρυσόψαρα
στα δέντρα του ασημένιου κήπου.

Χλόη Κουτσουμπέλη
δημοσιευμένο στο περιοδικό Πάροδος,
τεύχ. 6, Ιούλιος 2005