Τάσος Κουράκης

Είναι χαρά μου να παρουσιάσω έναν, κατά τη γνώμη μου, σημαντικό ποιητή της 3ης μεταπολεμικής ποιητικής γενιάς ή γενιάς του “70, που δεν περιλαμβάνεται σε αποτιμήσεις, γραμματολογίες και ανθολογίες και είναι ελάχιστα γνωστός στους ποιητικούς κύκλους. Πιστεύω ότι το γεγονός αυτό οφείλεται κυρίως στην καθυστερημένη πρώτη του εμφάνιση στην ποίηση και στη μαχητική πολιτική του δραστηριότητα.

Ο Τάσος Κουράκης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1948. Είναι αναπληρωτής καθηγητής της ιατρικής σχολής του Α.Π.Θ. και βουλευτής του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Ιχνηλατώντας το παρόν, 1995, Η λίμνη Βικτορία, 1998, Λέξεις λάμνουν αεί θάλλουν, 2002, και Ιερωτικόν, 2009.

Τα ποιήματά του που έχουν ήδη αναρτηθεί θα ενσωματωθούν στην παρουσίαση αυτή.

Η ουράνια συμφωνία (απόσπασμα)

Χρόνια παλεύω να μάθω πού επιστρέφει τελικά η ανάταση της ψυχής που ο καθένας νιώθει στα ορόσημα της ζωής του, σαν όπως έχοντας ώρες και μέρες πεζοπορήσει και ξαφνικά βρίσκεται στην κορφή ενός όρους, λουσμένος στο διάφανο φως, να αγναντεύει με χίλια μάτια το ατέλειωτο ορίζοντα του κόσμου.

Πού κατατίθεται η κραυγή της ψυχής του, όταν μόλις έχει τελειώσει ένα έργο ζωής και κάθεται σιωπηλά στην αχλή μιας ηδονής, μοναδικής για το είναι του;

Ποιος άλλος είναι ο αποδέκτης μια εξαίσιας ερωτικής πανδαισίας, ολόσωμης και ολόψυχης σύντηξης στα αλώνια των ονείρων, πέρα από τους φυσικούς της εταίρους;
……………..

Είναι η ομορφιά που γεννιέται από τις πράξεις, διαχέεται, διαστέλλεται και αγγίζει τα πρόσωπα, αλλά δεν επιστρέφει σ’ αυτά. Τα ραντίζει με το άχραντο μυστήριό της και φεύγει. Προκύπτει από την ύλη, από τα πρόσωπα αλλά δεν πεθαίνει μαζί τους, δε φυλακίζεται ανάμεσά τους. Τα γαληνεύει και τα χαιρετάει στη στιγμή. Εξακοντίζεται στο στερέωμα, στην αέναη συνάθροιση αισθητών και ανεπαίσθητων δονήσεων όλων των ανθρώπων από γέννησης του κόσμου, σε ένα απόλυτο και αιώνιο φως.

Έτσι που αν τύχει και βρεθείς μια ξάστερη νύχτα με όλα τα φώτα της ψυχής σου ανοιχτά, θα μπορέσεις να αφουγκραστείς και τις δικές σου χορδές, τις δικές σου φωτεινές διαδρομές να πάλλονται σ’ αυτή την ουράνια συμφωνία. Άκου …

Τάσος Κουράκης
από τη συλλογή Λέξεις λάμνουν αεί θάλλουν, 2002

Αγιασμός

Μια κάμαρα αγιάζεται
από δύο κορμιά που κοινωνούνται

Σε τίποτα λιγότερο απ' τη
λειτουργία ενός παπά που
μετουσιώνει τα
ασβεστωμένα τούβλα σε ναό

Τάσος Κουράκης
από τη συλλογή Ιερωτικόν, 2009
ενότητα Της θέωσης

Το χρώμα της εμπιστοσύνης

Πάντοτε μου έφερναν αλλεργία
τα αισθήματα κατοχής
των συζύγων,
του ζηλιάρη εραστή,
των γονιών στα παιδιά τους ...

Όταν όμως απώλεσα το χρώμα της
εμπιστοσύνης
απ' το χαμόγελό σου,

Τότε κατάλαβα ότι κι εγώ είμαι
σαν όλους τους άλλους.

Τάσος Κουράκης
από τη συλλογή Ιχνηλατώντας το παρόν, 1995

Το κλειδί

Ένα ποίημα μπορεί να είναι
καμωμένο από λίγες ή πολλές λέξεις

Η αξία του βρίσκεται στο σχήμα του

Κλειδί που ψηλαφά τον πόνο
επαναφέροντας την ιστορία στην
πρώτη γραμμή των ενόρκων

Να ακυρώνει την απόφαση
της εξορίας σου
από την παιδική σου ηλικία

Τάσος Κουράκης
από τη συλλογή Λέξεις λάμνουν αεί θάλλουν, 2002

Άτιτλο (Είχα χαθεί μέσα στην επανάσταση ...)

Είχα χαθεί μέσα στην επανάσταση δίχως να
γνωρίζω αν έψαχνα για δικαιοσύνη ή για
εκείνη
Ώσπου διασταυρώθηκαν τα βλέμματά μας και
το κόκκινο έγινε
ΦΩΣ !

Τάσος Κουράκης
από τη συλλογή 67%, 2012
Ενότητα Το κόκκινο έγινε ΦΩΣ

Της γραφής

Πείτε μας πώς γράφει ένας ποιητής;
- Αρχή ήν το βίωμα. Η απορία από το χάραγμα.

Και πότε γράφει;
- Όταν πιάνει το μολύβι γράφει με δύο χέρια
το δικό του και το δικό της
ή μάλλον με ένα φτερό απ' τις φτερούγες τους

Και εσύ έτσι γράφεις;
- Εγώ έτσι γ ρ ά φ ο υ μ ε

Στο τέλος;
- Στο τέλος το ποίημα αναγγέλει τον
θάνατο του ποιητή
την εξορία του ενικού αριθμού

Τάσος Κουράκης
από τη συλλογή Ιερωτικόν, 2009

Η υπέροχη ατέλεια

Ζηλεύω τα αποδημητικά πουλιά που
ξαναβρίσκουν τη ρότα τους
-η μνήμη-

Ακόμη τις παλιές φωτογραφίες που
φυλάνε στις διπλωμένες άκρες τους τα
ψήγματα του κοσμικού χρόνου

Μα πιότερο ζηλεύω την
απουσία μνήμης που
μπόλιασε ο Κύριος σ' όλα τα
κύτταρα του κορμιού σου
στην κάθε καμπύλη της ανάσας σου

Να μη σκέφτεσαι
Να μη χορταίνεις
Να μη θυμάσαι...

Καταδικάζοντάς με στην αέναη
-πλην άπιαστη- μέθεξη
της ηδονής
δίχως παρελθόν δευτερολέπτων

Υμνώντας τη Δημιουργία για την
υπέροχη αυτή ατέλεια.

Τάσος Κουράκης
από τη συλλογή Η λίμνη Βικτορία, 1998

Ανέστια

Το φως δεν είναι τεχνικό ζήτημα
δεν το βρίσκεις στους φανοστάτες του δρόμου
το ανακαλύπτεις στο σκοτάδι
είναι η εσωτερική σου γεννήτρια που το δημιουργεί
όταν τότε στο σκοτάδι βρίσκεις το κλειδί
όχι τυχαία
δεν σκοντάφτεις πάνω του
το βλέπεις φεγγοβολά στο ασημόφως
σαν το φως των ανθρακωρύχων στις σκοτεινές στοές
των αδαμαντωρυχείων

Με το φως στο κούτελο σαν ήλιος

Τάσος Κουράκης
από τη συλλογή Ιερωτικόν, 2009
ενότητα Ανέστια

67% ανάπηρος

Θέλω να χάσω τα χέρια μου, τας φρένας μου, τα  νεφρά μου
για ένα επίδομα
για να ζήσουν τα μάτια μου, τα σπλάχνα μου, το δέρμα μου

Στην κοινωνία που φτιάξανε
καλότυχοι είναι οι
παραπληγικοί, οι με σκλήρυνση κατά πλάκας, ο μεταμοσχευμένοι
που δεν απολύονται

Θέλω να ζήσω
Θέλω να γίνω 67%


Τάσος Κουράκης
από τη συλλογή 67%, 2012
Ενότητα Εν καιρώ πολέμου
 

Άτιτλο (Ο ποιητής είνα ένας πολιτισμένος πρωτόγονος ...)

Ο ποιητής είναι ένας πολιτισμένος πρωτόγονος που αρνείται ότι η επιστήμη και οι φυσικοί νόμοι μπορούν να δώσουν απαντήσεις στα πάντα. Έτσι μένει μόνο ο πρωτογονισμός με όλη την αυθεντικότητα που δεν του στέρησε ο «πολιτισμός».
Και βεβαίως η επινόηση νέων γλωσσών επικοινωνίας.
- Όπου να λέω φύλλο και εσύ να καταλαβαίνεις «είμαι εδώ» και να λες βρέχει και εγώ να ακούω «σ' αγαπώ».


Τα ποιήματά μας συνθήματα στον τοίχο του ασυνείδητου


Τάσος Κουράκης
από τη συλλογή 67%, 2012
Ενότητα Το μελανοδοχείο
 

Τα λάθη

Όταν τα λάθη μου με οδηγούν
στο φωτεινό μονοπάτι

Τότε τα ίδια έχουν μέσα τους
ψήγματα φωτός

Τάσος Κουράκης
από τη συλλογή Λέξεις λάμνουν αεί θάλλουν, 2002

Οι δικοί μας Χριστοί (επιλογή)

1. Γυναίκες με τατουάζ στην ψυχή τους ένα δράκο κι ένα αστέρι Κλυταιμνήστρα Ηλέκτρα Βιρτζίνια Γούλφ
2. Γυναίκες στο τσιγκέλι να φτύνουν τους επιβήτορές τους
5. Η γυναίκα στο κρατητήριο στο χειρουργείο στην κουζίνα που την αλυσοδένουν με χειροπέδες γάζες και στέφανα
7. Γυναίκες με σπασμένες τις φτερούγες που αρνούνται τα χάπια και τη νάρκωση διεκδικώντας τον δικό τους ουρανό
11. Γυναίκες που πυρπολούνται στο καμίνι της ιστορίας και άλλες που απανθρακώνονται στη φλόγα του έρωτα
16. Γυναίκες που προσχωρούν στην επανάσταση αναστηλώνοντας την σπονδυλική τους στήλη σαν τους κίονες του Παρθενώνα

Τάσος Κουράκης
από τη συλλογή Ιερωτικόν
ενότητα Και …

Άτιτλο (η λέξη βροχή δεν μουσκεύει ...)

Η λέξη βροχή δεν μουσκεύει
Η λέξη φωτιά δεν καίει
Η λέξη ασπασμός δεν υγραίνει τη γλώσσα
Η θωπεία του επιστολόχαρτου που γράφει σ' αγαπώ δεν είναι σώμα
Η ασύρματη επικοινωνία δεν έχει γεύση κόλπου ή φαλλού

Στον έρωτα δεν χωράνε υποκατάστατα
ως και η απεξάρτηση αποκηρύσσεται

Μόνη διαφυγή η τρέλα με κολλημένα χείλη σαν
χειροπέδες


Έρως δεν είναι τίποτε άλλο παρά το τίμημα μια επικηρυγμένης αθανασίας


Τάσος Κουράκης
από τη συλλογή 67%, 2012
Ενότητα Το κόκκινο έγινε φως
 

Της γραφής (2)

Κι ύστερα από ολονύκτιο οργασμό χωρίς σώμα επέστρεφε με μια υγρασία ανάμεσα στα σκέλη του
Ένα ποίημα


Ένας οργασμός που εκτοξεύεται με δυο σταγόνες και εκατό λέξεις

Τάσος Κουράκης
από τη συλλογή Ιερωτικόν, 2009

Το κλειδί

Ένα ποίημα μπορεί να είναι

καμωμένο από λίγες ή πολλές λέξεις

Η αξία του βρίσκεται στο σχήμα του

Κλειδί που ψηλαφά τον πόνο

επαναφέροντας την ιστορία στην

πρώτη γραμμή των ενόρκων

Να ακυρώνει την απόφαση

της εξορίας σου

από την παιδική σου ηλικία

Τάσος Κουράκης
Από τη συλλογή Λέξεις λάμνουν αεί θάλλουν, 2002

Το ένα εκατομμύριο τσιμπήματα μέλισσας

Όσο δικαιώνω τα μεγάλα σχέδια, τους σπουδαίους θεσμούς, τις μεγάλες ανατροπές, άλλο τόσο
-ίσως και περισσότερο- έχουν νόημα οι μικρές ανθρώπινες πράξεις που ανοίγουν τις χαραμάδες του κόσμου. Οι ρωγμές που αποσαθρώνουν το οικοδόμημα
αμφισβητώντας το δίκαιο και το αυτονόητο της ύπαρξής του

Είναι τα δεκάδες ριζίδια ή
τα τριχοειδή του νερού
που διαβρώνουν τα μνημεία
του αυτονόητου

- Είναι ο συνεταιρισμός που διώχνει την πολυεθνική αλυσίδα
- Οι άστεγοι που καταλαμβάνουν το άδειο κτίριο αρνούμενοι το παρόλογο της κενής ιδιοκτησίας
- Είναι οι γιατροί που θεραπεύουν τους ανασφάλιστους δωρεάν
- Είναι ...

Το ένα εκατομμύριο τσιμπήματα μέλισσας


Τάσος Κουράκης
από τη συλλογή 67%, 2012
Ενότητα Οι δρόμοι της αυτοανάφλεξης
 

Ιερωτικόν

Αυτή η παλίρροια των εκφράσεων της ψυχής σου
ένα φούσκωμα στην ακροθαλασσιά
το πρωινό να μας βρέχει τα πόδια
μετά από μια ολονύκτια συνουσία

Και εσύ να κάθεσαι ανάσκελα
να μετράς τα αστέρια που πέσανε
την προηγούμενη νύχτα κάθε φορά που ακουμπούσα
τα χέρι μου στο στήθος σου
όπως ακουμπάω το μάνταλο για να ανοίξω
ένα παράθυρο στα όνειρά μας

Πλοίο που ταξιδεύει ενώ είναι δεμένο στο λιμάνι
μόνο με το πάνω κάτω των κυμάτων


Ω γλυκύ μου έαρ η φουσκωμένη σκέψη σου μ' ακολουθεί. Γλάρος που αφήνει τον ανασηκωμό του στο στεναγμό των κυμάτων.

Τάσος Κουράκης
από τη συλλογή Ιερωτικόν, 2009
ενότητα Ιερωτικόν

Ανέστια (2)

Με το πολύ μικρό και πολύ ωραίο αυτό ποίημα, που εκφράζει απόλυτα κι εμένα, τελειώνει το αφιέρωμα στην ποίηση του Τάσου Κουράκη. Μάλλον μικρή η ανταπόκριση αλλά ενθουσιώδης. Ελπίζω οι φίλοι που βρίσκονται στις αμμουδιές να βρουν τον χρόνο αργότερα και να ανατρέξουν στα ποιήματα του σημαντικού αυτού ποιητή και ακτιβιστή της αριστεράς.


- Θα πάμε στην κορυφή
- Μα δεν έχει δρόμο
- Ίσως γιαυτό

Τάσος Κουράκης
από τη συλλογή Ιερωτικόν, 2009
ενότητα Ανέστια

Δαχτυλομπογιές

Στο ερωτικό κλίμα της ακροθαλασσιάς όπου βρίσκεστε,
ας προστεθούν κι αυτά τα ποιήματα ως μουσική υπόκρουση


Ηλιοβασίλεμα στην Άνδρο

Και να παίρνουν μπρος οι
πυροκροτητές
και κείνη να σφίγγει
το φυτίλι στον κόλπο της να
καθυστερήσει την
έκρηξη
να ζήσει ολοκαύτωμα

Λάμψη !

Τάσος Κουράκης
από τη συλλογή Ιερωτικόν, 2009
ενότητα Δαχτυλομπογιές