Αδέσποτα

Πώς άραγε ξαφνιάσαμε τα δυο μας χέρια/ έτσι που σαν αδέσποτα σκυλιά/ Γενάρη μήνα ενώνονται χλευάζοντας τον χρόνο; Να 'τανε τάχα ο παράμεσος αυτός / που πρώτος γλίστρισε μές στην παλάμη μου;/ Τυφλά ακολούθησαν τα άλλα/ κι οι χούφτες μας φιλήθηκαν στο στόμα.// ............................................................................... Κι είχαν περάσει μόνο τέσσερα λεπτά/ που 'χαμε πρωτοφιληθεί στα χείλη/ σ' ένα τραπέζι στη Δεξαμενή/ δίπλα στου Αδριανού την κρήνη.// ............................................................................... Σα να 'πιαμε το αμίλητο νερό μετά/ τα βήματά μας μόνο ακούγαμε στον δρόμο./ Λο ήταν μπροστά θαρρώ στον Ευαγγελισμό/ που αγκαλιαστήκαμε/ κι ύστερα χωριστήκαμε. Έτσι όπως πάντα υπήρξαμε./ Δυο φίλοι.// ............................................................................... Τασούλα Τσιλιμένη// από τη συλλογή Η αφωνία του απογεύματος, 2921