προσδοκίες σε βάλτο

Βολεύτηκα στου ποταμού το δέλτα. Ανάμεσα στο ξύλο και στην πέτρα. Το βουνό πίσω όπου ξεκίνησα. Φούσκωσε το ποτάμι, με παρέσυρε. Τις οδύνες της διαδρομής δεν θα ήθελα να ξαναζήσω. Μόνο τις ομορφιές θα διάλεγα, μαζί όταν κατεβαίναμε από ψηλά ανεμοδαρμένοι. Κάποιοι δε δείλιασαν, στη θάλασσα όρμησαν. Φριχτό είχαν άλλοι τέλος κι άλλοι με κύμα ταξιδεύουν. Μα εμείς γίναμε ένα με τα λιμνασμένα νερά. Τα καλοκαίρια μας βροχές του φθινοπώρου νοσταλγούν, την άνοιξη οι χειμώνες μπουμπούκια μη κι ανθίσουν. ............................................................................. Γεωργία Μαρκογιώργου/ από τη συλλογή Με κάρβουνο ροδίζε,2021