Μαργαρίτες

Δώσ' μου το χέρι σου, αγαπημένη/ σήμερα άνθισαν οι μαργαρίτες σου// .......................................................................... Είσαι/ η αφή των βιβλίων που αγάπησα/ οι μουσικές που με ταξίδεψαν/ οι ευωδιές που μου χαρίζει το κορμί σου/ οι φλύαρες μεστές σιωπηλές εικόνες/ που κατακλύζουν τα όνειρα μου/ η ζεστασιά που μοιραζόμαστε/ οι κάθε φορά μοναδικές αγκαλιασμένες νύχτες/ η ουσιώδης σπάνια συντροφιά/ στις κακοτράχαλες οδοιπορίες του νου/ ο χρόνος που λειαίνει τις αιχμηρές γωνίες μου/ η έσχατη πανδαισία των χρωμάτων/ όσα δεν μπορούν να ιστορήσουν οι λέξεις/ είσαι// ............................................................................. Και μην ανησυχείς/ πάντοντε θα φροντίζω να γίνουν όλα λευκά/ να μη χαθεί το χρώμα, η ομορφιά/ απ' τις δικές σου μαργαρίτες. Να ξέρεις, θα είμαι κάθε Άνοιξη εκεί/ για να τις βλέπω να ανθίζουν// .......................................................................... Γιώργος Δουατζής. από τη συλλογή Χάρτινοι απόγονοι, 2021