Νυχτερινή φυγή

Χτυπᾶ στὸν τοῖχο ὁ μουσαμὰς

Δὲν ἔχει τρένο πιὰ γιὰ μᾶς

Κλαίει βουβὰ κι ἡ μούσα μας

Σὰν τὰ σκυλιὰ στὴν ἀποβάθρα

Καὶ ἀπὸ τὰ μπὰρ στὶς φυλακὲς

Γυρνοῦν ὁ κλόουν κι ὁ λακὲς

Χωρὶς νὰ ἀκοῦν τὶς ὑλακὲς

Ποὺ ἀκοῦν τ’ ἀγάλματα στὰ βάθρα

Κι ὁ ἔρημος ποὺ ἀπορεῖ

Βλέποντας πὼς «τὰ πάντα ρεῖ»

Δὲν ἔχει τὴ ζωὴ χαρεῖ

Καὶ νύχτα φεύγει κατὰ μόνας

Ψάχνει καὶ πάντα προσπαθεῖ

Νὰ βρεῖ τὸ ἀνίκητο σπαθὶ

Τώρα ποὺ ὅλα ἔχουν χαθεῖ

Κι ἡ σκέψη του εἶναι ἄδειος  λειμώνας

Μὰ σὺ ποὺ λείπεις ἀπὸ χθὲς

Κάνεις τὸ μέλλον μου ἐπαχθὲς

Καὶ δὲν ζητᾶς κάτι ποὺ θὲς

Καὶ σὰν πιστὸς νὰ σοῦ χαρίσω

Φεύγεις μονάχα σιωπηλὴ

Κι εἶναι τὰ μάτια σου ἀπειλὴ

Νερὸ ποὺ ψάχνει τὴν ἰλὺ

Φωτιὰ ποὺ ἔκαψε τὸν Κροῖσο

Ηλίας Κεφάλας

από τη συλλογή Σκοτεινά σονέτα

και άλλα βροχερά ποιήματα, 2018