Ο χρόνος πουλί

Καθώς η ζωή αποβάλλει το τελευταίο εσώρουχο ψέμα

Αναπάντητες μελωδίες παντού κοροϊδεύουν τις νότες

Και οι λέξεις κομματιασμένες σε φιλιά υποταγής

Μετράν τις άσπονδες ώρες του ερχομού και της έλλειψης

Ενώ τ΄ αστέρια γρυλίζουν ολόγυρα πεινασμένα λόγια

Ευχετήριες κάρτες κωφών και φύλλα ξεραμένα δάφνης.

 Εμείς τότε την ατέλειωτη ξεκινάμε ατραπό της σιωπής

 Μιας κι ο χρόνος πουλί κυνηγά νοερά την ουρά του.

Ρυθμικά λικνίσματα της ψυχής οι έρωτες

Κι οι μέρες μας δεμένες μαζί, στης αλήθειας τον όλεθρο.

Νίκος Μυλόπουλος
από τη συλλογή Ο κλήρος του ανεκπλήρωτου, 2019