Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2019

Επικήδειος

Κρύφτηκα πίσω από το σύννεφο
να μη με δεις που κλαίω.

Η λάβα ξέβρασε
και κοκκίνησε ο ουρανός.
Καβάλησα τον κεραυνό,
κάθε αστραπή
και χτύπος της καρδιάς.

Πέταξα άμμο να σκεπάσω τη θλίψη.
Είναι, λένε, η αρχή
μα στα μάτια μου
πνίγεται το τέλος.

Μαύρο πια το ουράνιο τόξο,
αγκαλιάζει το πένθος
και πασπαλίζει δάκρυα στ’ αστέρια.

Η πυγολαμπίδα
έσβησε το φως και,
άχρηστη πια,
ξάπλωσε να πεθάνει.

Ψάχνοντας το φως σου
γύρισα πίσω το βλέμμα
στο βιβλίο που γράψαμε.

Κίτρινες, πλέον, οι σελίδες
με ένα Χ στη μέση.

Το ίδιο σημάδι
που κάποτε μαρτυρούσε
τον θησαυρό,
έγινε καμένη ταφόπλακα.



Νατάσα Χασάκιοίλη
από την Ανθολογία ποιημάτων, Αντιστίκσεις, 2018
της Υπερρεαλιστικής Ομάδας Θεσσαλονίκης


1 σχόλιο:

Poet είπε...

Η Νατάσα Χασάκιοϊλη σπούδασε τουριστικά και Ισπανική γλώσσα. Επί του παρόντος εκπονεί μεταπτυχιακό στη δημιουργική γραφή. Είναι ιδρυτικό μέλος της Υπερρεαλιστικής Ομάδας Θεσσαλονίκης. Έργα της έχουν εκδοθεί στο συλλογικό Ανθολόγιο Ι της Υπερρεαλιστικής Ομάδας Θεσσαλονίκης "Αντιστίκσεις" (εκδ Ρώμη, 2019), ενώ είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του ετήσιου περιοδικού «Κλίβανος» (Επιθεώρηση γραμμάτων και τεχνών).