Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2019
μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος
στη Σοφία
σύντροφοι
στ’ όνειρο
στην
περιπέτεια της ζωής
να
ταξιδέψουμε
και
να διαβάσουμε
ν’
ανακαλύψουμε έκθαμβοι τον κόσμο
εσύ
κι εγώ
ποτέ
πια μόνοι
να
χτίσουμε ένα σπίτι
να
μεγαλώσουμε ένα παιδί
να
επιβιώσουμε στις καταιγίδες
να
γράψουμε
να
τραγουδήσουμε
να
κλάψουμε
να
ζήσουμε την καθημερινή ρουτίνα
ν’
απλώσουμε ένα χέρι
ν’
ανάψουμε ένα φως
πενήντα
χρόνια τώρα με τη φλόγα
με
τις αδυναμίες και τα λάθη μας
και
μιαν αγάπη ανίκητη
μέχρι
να μας χωρίσει ο θάνατος
Τόλης Νικηφόρου
από τη συλλογή Κόκκινες πηχτές σταγόνες, 2019
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Υπέροχο ποίημα Τόλη μου, και πιο πολύ που γνώρισα εσάς τους δυο και αυτήν την αγάπη...
Μετά δύο μήνες είδα το σχόλιο σου, Τάσο μου, και σε ευχαριστώ, έστω και τόσο καθυστερημένα. Η αγάπη είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε και η μοναδική μας βεβαιότητα.
Δημοσίευση σχολίου