Μπουρίνι

Η

θάλασσα.

Ήρεμη, γαλήνια, αργοσαλεύει

στον μεσημεριανό της ύπνο.

Ο

αέρας.

Τη χαϊδεύει τρυφερά,

απαλά στην αρχή

ανεπαίσθητα μα καταλυτικά.

Ανατριχιάζει.

Της ξεσηκώνει πόθους, ορμές

με αγγίγματα, με φιλιά

επιθυμίες φουντώνει.

Την κρίσιμη στιγμή

βίαιος γίνεται

απότομα εισχωρεί

στις θηλυκές υγρές καμπύλες

κι εκείνες αγριεύουν

κύματα αφρισμένα

χτυπάν τα βράχια στη στεριά

αέρας και νερό σε σώμα ένα.

Στα μουσκεμένα σεντόνια της γης

ως τον απάτητο βυθό

ένταση, κορύφωση, σπασμοί,

εκρήξεις, απανωτοί σεισμοί

ολοκλήρωση.

Μετά, η γλυκιά νηνεμία.

Εκείνη χορτασμένη ανασαίνει αργά.

Άκου το φλοίσβο

στη βρεγμένη αμμουδιά.

 Γιώργος Ρούσκας

από τη συλλογή Ερώ,  2017