Θα ξημερώσει μετά από αιώνες

Όταν χαθούν για πάντα στη λήθη

το κόκκινο του αίματος και της φωτιάς,

το μαύρο της δυστυχίας,

το γκρίζο της στάχτης και των ερειπίων

Όταν κανείς δεν θα μπορεί να μισήσει,

ούτε να φοβηθεί,

γιατί κανείς δεν θα του στερεί τον ήλιο

Όταν τα παιδιά δεν θα πρέπει να χτίσουν

όσα γκρέμισαν οι γονείς τους

Όταν κανείς δεν θα σκοτώνει για να ζήσει

και η ζωή θα μοιράζεται δίκαια

σε όσους διψούν να ζήσουν

Θα ξημερώσει μετά από αιώνες

Οι ονειροπόλοι και οι ποιητές

θα χρωματίσουν τον κόσμο

με τα χρώματα του ουράνιου τόξου

και θα χτίσουν τα σπίτια τους πάνω στα σύννεφα

και κανείς δεν θα τους λέει τρελούς

γιατί θα βλέπει στα μάτια τους την ευτυχία

Τις νύχτες τα αστέρια θα φυλάνε σκοπιά

στο κατώφλι των πληγωμένων

ψιθυρίζοντας πότε πότε ένα παλιό νανούρισμα

για να διώξουν τα δάκρυα και τη μοναξιά

Και οι άνθρωποι

θα πεθαίνουν ήσυχα στον ύπνο τους

χορτάτοι από ζωή κι από όνειρα

και μ' ένα χαμόγελο θα καταλύουν

το βασίλειο του θανάτου

Νίκος Σουβατζής

από τη συλλογή Χειμερινή ισημερία, 2019