Έχουν βάλει σημάδι τον ουρανό μου.
Στάζει το κόκκινο απ' τις οπές.
Μέσα απ' τις κάνες κοιτάζω τον χρόνο.
Τρύπιος μες στην τρύπια διάρκεια
δεν ξέρω αν μένω
ή αν παρέρχομαι.
Παντού πορφυρωμένοι δρόμοι ,
και η γαλανόλευκη
έχει στεγνώσει στις φλέβες μου.
Κόκκινη τώρα κι αυτή.
Τα λόγια σου πια δεν μας τρομάζουν.
Αλλιώτικες θα ανεμίσουν οι μέρες.
Για την ομορφιά των αυριανών ημερών
με συνθήματα εξαργύρωσα τη σιωπή μου.
Χρήστος Τουμανίδης
Από το βάθος της αιτίας, ποιήματα (1978-2005)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου