Μ' ένα ζεϊμπέκικο

                               Στην Αδριανή Τουντοπούλου

Μ' ένα ζεϊμπέκικο βαρύ
να πέσω να πεθάνω,
τα χέρια - ακυρωμένα μου φτερά -
στο σχήμα του σταυρού
σηκώνοντας επάνω,
τα πόδια, στηρισγμένα
κάτω στη γη γερά,
μια να πατούν και να βιδώνονται,
μια στον αέρα ν' ανυψώνονται ...
Κι εγώ λικνίζοντας το σώμα «μεθυσμένα»
μετουσιώνοντας τον πόνο σε χαρά,
με το στερνό μου αχ και μ' ένα σάλτο
τον μάταιο ν' αφήσω τούτο κόσμο,
τραγουδώντας με φωνή σπασμένη
- καθώς θα μου χτυπάς, γονατισμένη,
με παλαμάκια τον ρυθμό -
«σαν τον αητό είχα φτερά ...»


Ιω-άννα Π. Παχτίτη
από τη συλλογή Καιρικά φαινόμενα, 
Ποιήματα 200-2015, 2018