που ράγιζε ασθματικά το τσόφλι του τοπίου.
Ο κλονισμός της μηχανής μες στο φιλί τούς βύθισε
αγκομαχούσε ο συρμός πάνω στη ράγα των χειλιών τους
ανάβλυσαν σταγόνες ηδονής στο τραγανό τους πρόσωπο,
το τρένο έβγαλε φτερά και σφύριξε τρελό από χαρά,
μα το φιλί, εκείνο το παρθενικό φιλί
στον τελκό σπασμό του
εκτροχιάστηκε μες στης ρουτίνας τον γκρεμό.
Ηδίστη και μοναδική η κάθε πρώτη μας φορά.
Άννυ Κουτροκόη
απο τη συλλογή Δια νυκτός και ημέρας, 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου