σαν προχτές,
σαν το πρωινό που η πρώτη μνήμη για σένα
αγκιστρώθηκε μέσα μου,
όπως φωλιάζει ο αετός στην άκρη του βράχου
και κοιτά βαθιά στα μάτια τον ήλιο του.
Ναι, είσαι πολύ λαμπερή.
Το σμήνος των σκέψεών μου περιστρέφεται γύρω σου,
ούτε κοντά, να μην καεί από μια ενδεχόμενη άρνηση,
ούτε μακριά, να μην ξεφύγει εντελώς από την τροχιά σου.
Και στο κέντρο όλων αυτών των τροχιών,
στην καρδιά όλων των σφαιρών,
μαγνήτης εγκατεστημένος με όλο το ονειρώδες φορτίο του
εσύ και η ομορφιά της ύπαρξης πάνω σου.
Κι αυτό το πρωινό θα τελειώσει όπως πρέπει.
Εσύ μακριά μου.
Εγώ μακριά σου και μακριά μου.
Στις θέσεις που θα 'πρεπε ούτως ή άλλως να βρισκόμαστε.
Σταύρος Γκιργκένης
από τη συλλογή Στου ματιού το κέντρο, 2018
σε κοινή έκδοση με τη Στέλλα-Λουίζα Κατσαμπή
με τίτλο Ανθρώπινα δαιμόνια
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου