Απέχει έτη φωτός από τη μνήμη του άλλου
κι ας είναι κοινές οι αναμνήσεις
(ο παρονομαστής ποτέ δεν είναι).
Και 'κει που εσύ θυμάσαι ανάγλυφα
τη μυρωδιά μιας ευτυχίας
που ακόμη ολοζώντανη αναδεύεται
- πάρτε, για παράδειγμα,
τις, προσφιλείς σε όλους μας,
οκογενειακές μαζώξεις -
έρχεται ο άλλος να σε (κατα)πλήξει,
φυλώντας, μοναχά, στη μνήμη
την επίγευση μια θλιβερής μιζέριας
αν όχι δυστυχίας.
Είπαμε,
η μνήμη είναι καθαρά προσωπκή υπόθεση
και, ως εκ τούτου,
ακρωτηριασμένη από αισθήσεις -
επιλεκτική, το λένει οι ειδικοί.
Πολύνα Γ. Μπανά
απο τη συλλογή Η καταφανής εξωστρέφεια
των φωνηέντων, 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου