Περί γνώσεως και αγνοίας

                                        Στον εγγονό μου
Όλα 
έπρεπε να τα δει από κοντά
και να τα ψάξει όλα
να τα γυρίσει ανάποδα, να δοκιμάσει
κι όλο ν' ακούς το όκι του, το ατό
(ανθρωπος δυο χρονών, τις λέξεις
δεν ξεχώριζε), το σπίτι 
άνω-κάτω, ο ίδιος
σε κίνδυνο διαρκη, μη σου ξεφύγει

σταμάτα πια, του λέω, σταμάτα
που όλο σκοντάφτεις, πέφτεις
πάνω σε δάπεδο σκληρό, στις αιχμηρές
γ\ωνίες, τρέχεις τα εμπόδια
παραβλέποντας, παραπατάς, στηρίζεσαι
σε έπιπλα ασταθή,το κάθε τι 
μπερδεύέις, πιάνεις κι ανοίγεις
κλείνεις λάθος διακόπτες, βλέπεις
είσαι πολύ μικρός κα τίποτα 
δεν ξέρεις, τίποτα
δεν έχεις μάθει ακόμα: είσαι πολύ
μεγάλος, μου αποκρίνεται, και τίποτα
δεν ξέρεις, όλα
τα 'χεις ξεχάσει πια. γνωρίζω 
τις αντιρρήσεις σας, γλώσσα 
ηχηρή, θα πείτε, σχήματα
απλοϊκά, δείγμα σαφές: σε σέρνουν
συναισθήματα, στο τέλος 
θα ξεπέσεις στο μελό, μπορεί
να 'χετε δίκαιο, όμως αυτός 
είν' ο διάλογος, αυθεντικός
και ακριβής, το βεβαιώνω.


Σωτήρης Σαράκης
από τη συλλογή Στο σιδεράδικο της Λήμνου, 2017
Ενότητα Ο μικρόκοσμος