Το δάκρυ

Είδα καλά το δάκρυ, κυλησε
στο πρόσωπό της, μάνα, 
της λέω, γιατί κλαις;
- ιδού τώρα τα δύσκολα, πώς 
εξηγούνε στον εξάχρονο ότι 
δεν κλαίνε μονάχα στις συμφορές!-ε, να, 
μου αποκρίνεται,είδα τ' αδέρφια σου
να, εκεί, και πράγματι 
απέναντι, μακριά, μόλις που ξεχώριζαν
ο Γιώργος με τον Δημητράκη
(στα εικοσι τέσσερα, στα δεκαοχτώ 
τους χρόνια παλικάρια) ανηφορίζουν
προς τον Άη Βλάση,όμως αυτό
δεν ήταν, ασφαλώς, απάντηση κι εκείνη
συνέχισε, ε να, τα είδα κι άρχισα 
να σκέφτομαι, πώς ήρθα, πότε, εδώ
πώς μεγαλώσαν τα παιδιά μου, αδύνατο
να καταλάβω το παραμικρό, έμεινα 
με την απορία

                      κι έπρεπε
να περάσουν χρόνια
και χρόνια, τα δικά μου
χρόνια, για ν' αντιληφθώ
ποια η σχέση ανάμεσα σε δυο
παιδιά που μεγαλώσαν και στο δάκρυ
της μητέρας τους, να νιώσω
παό ποια βάθη ξεκινάει το δάκρυ
της μάνας που βλέπει ξαφνικά
τα δυο παιδιά της  να 'χουν μεγαλώσει.


Σωτήρης Σαράκης
από τη συλλογή Στο σιδεράδικό της Λήμνου, 2017
Ενότητα Ο κόσμος