φορούσα ήσυχα ρούχα
θυμάμαι
πως άγγιζα τον εαυτό μου
απαλά
κλείνοντας την πόρτα
στα πράγματα
που σώπασαν μαζί μου
περιμένοντας ...
ο ζητιάνος στη γωνία
με στόμα σοβαρό
ρώτησε αν χρειάζομαι κάτι
κι η γάτα παρατηρούσε αδιάκριτα
τρώγοντας
ένα σπουργίτι νεκρό
σε μια άλλη ζωή
η μητέρα
μου χάιδευε την πλάτη στοργικά
κοίταξε εκείνο οτ παιδάκι
κοιταξε εκείνο το παιδάκι
μου έλεγε
κυνηγάει πεταλούδες
και πηδάει ως τον ουρανό
να τις φτάσει
Νιόβη Ιωάννου
από τη συλλογή Εις άτοπον, 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου