χωρίς σκοτάδι στο περίγραμμα
χωρίς τη φθαρμένη μάσκα του χρόνου
πλέκουν λέξεις καθημερινές
κάτω από το μανδύα της θεάς
που ανεμίζει μέσα στους αιώνες
την τελετουργία του έρωτα.
Τα μάτια
ακολουθώντας την πορεία της ιστορίας
σμίγουν κάτω από κάστρα και πύργους
αλώνουν τα σημάδια της αγωνίας
και βάφουν τα όνειρα
με μελωδίες σε κλίμακα
ουρανίων χρωμάτων
Ανδρέας Καρακόκκινος
από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό, 2017
2 σχόλια:
Τόλη σ ευχαριστώ πολύ για την ανάρτηση των ποιημάτων μου στο μοναδικό Λειβάδι
Χαρά μου είναι, Ανδρέα μου !! Συνιστώ, μάλιστα, στους αναγνώστες να διαβάσουν και τα προηγούμενα ποιήματά σου, από την ίδια συλλογή και παλαιότερα για να έχουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα !
Δημοσίευση σχολίου