Τρίτη 6 Ιουνίου 2017

Στην αυλή του μουσείου

                                     Τα πρόσωπα 
                    χωρίς σκοτάδι στο περίγραμμα
             χωρίς τη φθαρμένη μάσκα του χρόνου
                    πλέκουν λέξεις καθημερινές
                    κάτω από το μανδύα της θεάς
                 που ανεμίζει μέσα στους αιώνες
                     την τελετουργία του έρωτα.

                                  Τα μάτια
          ακολουθώντας την πορεία της ιστορίας
          σμίγουν κάτω από κάστρα και πύργους
              αλώνουν τα σημάδια της αγωνίας
                         και βάφουν τα όνειρα 
                      με μελωδίες σε κλίμακα 
                          ουρανίων χρωμάτων

Ανδρέας Καρακόκκινος
από τη συλλογή Λαθρεπιβάτες σε πειρατικό, 2017

2 σχόλια:

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Τόλη σ ευχαριστώ πολύ για την ανάρτηση των ποιημάτων μου στο μοναδικό Λειβάδι

Poet είπε...

Χαρά μου είναι, Ανδρέα μου !! Συνιστώ, μάλιστα, στους αναγνώστες να διαβάσουν και τα προηγούμενα ποιήματά σου, από την ίδια συλλογή και παλαιότερα για να έχουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα !