Και ξαφνικά μου λείπουνε οι λέξεις
Πού πήγαν τόσες λέξεις
Πού φυγαδεύτηκαν αόρατες
Σε ποιά φύλλα ποιά ηφαίστεια και ποιές βροχές
Σε ποιούς μίσχους σκοτεινιάς ή φευγαλέα σμήνη
Και να τώρα τόσες ιδέες τόσα συστήματα ιδεών
Τοσα άγχη ομορφιάς τόσα νοήματα
Απλά σύνθετα περίπλοκα
Πλην όμως εύληπτα στο καθαρό μυαλό
Κι εγώ δεν έχω πλέον αυτά τ' αγκίστρια του λόγου
Να σου τα παραθέσω
Να σου τ' αφιερώσω
Και πνίγομαι μέσα
Στη φασματική αυτή αναπηρία
Δέξου με
Ω δέξου με εσύ μακρόθυμη
Γιατί είμαι τόσο εύγλωττος μες στη σιωπή μου
Γιατί είμαι τόσο ήσυχος μεσα στην ταραχή μου
Γιατί μέσα μου αναδεύονται πάντα
Παμπάλαιες φλόγες
Και με καίνε
Ηλίας Κεφάλας
από τη συλλογή Λεζάντες για τ' αόρατα, 2016
Ενότητα Αισθησιασμοί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου