πόσο θα ήθελε
κι ας γνώριζε πως λίγο θα κρατήσει
και ν' άνοιγε μια νύχτα Χριστουγέννων το παράθυρο
να δει τα ανεξήγητα ερμηνευμένα όλα
με λόγια απλά με εικόνες ταπεινές
κι ας ήταν λέει να κράταγε στο χέρι του
ετούτη τη μικρή κατάλευκη νιφάδα
να δει τα σχέδια του αρχιμάστορα
λίγο πριν λιώσει υγρή στο χώμα.
Στο ξύπνημα της μέρας έπειτα
με αφέλεια να περιγελούσε
την πίστη του στα παιδικά μυθεύματα.
Διώνη Δημητριάδου
από τη συλλογή Λέξεις Απόκρημνες, 2017
2 σχόλια:
Ναι , ας ήταν ...
Πήρα μιαν ανάσα και αφήνω ένα τρυφερό φιλί
Η παρουσία σου είναι πάντα μια ευπρόσδεκτη έκπληξη, γλυκό μου ξωτιιό ! Σε ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου