Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2016

Μέρες Ιανουαρίου


Αυτή την ώρα το αιστάνθηκες μια και καλή, 
το τι σημαίνει να είναι η ψυχή σου
περίλυπη μέχρι θανάτου.
Κι έτσι, καθώς για πάντα σ' αποχαιρετά
ο μόνος άνθρωπος που ήτανε δικός σου,
δεν θάχεις πλέον πού να επιστρέψεις ...

Πάρις Δ. Ξεπουλιάς
από τη συλλογή Ο χαμένος δρόμος, 1993

1 σχόλιο:

ΑΛΚΗΣΤΙΣ είπε...

Συγχαρητήρια για τα ποιήματά σας, που απηχούν της ζωής σας ονειρέματα και πόθους.
Τι να λέμε τώρα? λέξεις όπως βοριάδες κι αετώματα ανήκουν σε υπερβατικές σφαίρες, που κι αυτές τις εξερευνήσαμε..εν μέρει τουλάχιστον.
Η ποίηση είναι ενσυναίσθηση κι οδύνη.
Εκφράζει όσα δε λέν τα χείλη μας αλλά νοιώθει η ψυχή μας.