Ο γυρισμός

Οι μνήμες δεν ξεθώριασαν και μέσα τους πλανιέσ' εσύ,
σαν φως γλυκό κι ακοίμητο μεσ' στα βαθειά σκοτάδια.
Και κει, που λέω πως λειψή η καρδιά μου είναι και μισή
και η ψυχή μου η αστείρευτη κατάστεγνη πια κι άδεια.

Έρχονται πάλι οι ακοίμητες και σιγανές κρυφές φωνές
και του άλυτού σου αινίγματος βρίσκω ξανά τα ίχνη.
Πάλι ένα φως, τα δύσκολα να μου τα κάνει απλά και μες
τη λήθη, της αγάπης μας τους δρόμους να μου δείχνει.


Πάρις Δ. Ξεπουλιάς
από τη συλλογή Ο χαμένος δρόμος, 1993