Όταν πεθαίνει η μουσική, μένουν οι λέξεις
γυμνές πληγές που χάραξες βαθιά
στο μπράτσο του ονείρου σου.
Καράβια ακίνητα, μια θάλασσα πλατιά και μια γοργόνα
που σε κοιτά με μάτια γυάλινα νωχελικά
κάτω απ`τον ήλιο που`σβησε απρόσμενα.
Όταν πεθαίνει η μουσική, μένουν οι λέξεις
τραγούδια που εκλιπαρούν να γίνουν άνεμος
ζεστή ανάσα μες στα στήθη των παιδιών
στα ιδρωμένα χείλη του μεσοκαλόκαιρου.
Μένουν οι λέξεις, η μωρή απόδραση
των ανωνύμων ποιητών
στ`ασημοπράσινο πάνω από τη γαλήνια θάλασσα
της νοσταλγίας
Δημήτρης Παπακωνσταντίνου
από την επικείμενη β' έκδοση της συλλογής
Μικρή περιήγηση, 1996
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου