Τετάρτη 24 Αυγούστου 2016

ΙΘ - Άτιτλο (Πού να 'σαι πεθαμένε φίλε μου ...)


Πού να 'σαι πεθαμένε φίλε μου
απόψε που γίνεται η ώρα θερινή
πού να 'σαι ό,τι δε ζήσαμε να το ζήσουμε
ρέστα Μπετόβεν και Ντιουκ Έλλινγκτον κασέτες
που 'θαψαν οι αστροναύτες στη Σελήνη
για να υπάρχει μουσική όταν φουντάρει
ο κόσμος ποντάροντας στη φαντασμαγορία
για να τη βγει στο λευκό της τρέλας
πατημένο γκάζι και το ρολόι μια ώρα μπροστά
μ' ανάσταση νεκρών στο μήκος κύματος
της περιπέτεις πώς μικροφωνίζει
άκου το αλκοόλ η φλέβα πάνω απ' το δεξί μου μάτι
κι οι πόλεις όλες κοιταγμένες από ψηλά
καθώς το παρελθόν επιστρέφει και το μέλλον
τα 'χει παίξει 

Διονύσης Μενίδης
από τη συλλογή Το φως της νύχτας, 1986
Ηλίας Κεφάλας, Ανθολογία Σύγχρονης Ελληνικής Ποίησης
Η δεκαετία του 1980 (Ιδιωτικό όραμα), 1989
 

Δεν υπάρχουν σχόλια: