Το ανθρώπινο κοπάδι

Ερχόμαστε από πολύ μακριά
από ένα λαμπερό, βαθυκόκκινο άστρο,
στις όχθες του χρόνου γεννημένοι,
χορδές που πάλλουν στην ουράνια κιθάρα

Είμαστε πόλοι της λάβας και του πάγου
ορμώμενοι από όνειρα θαμπά,
ανθισμένοι άκανθοι, αποκομμένοι κόκκοι
στην έρημο την άπνοη και το σκοτάδι

Ερχόμαστε από την αγάπη,
από ένα ζεστό, εμπύρετο φως
που στη μετέωρη ψυχή μας αναβρύζει,
καθώς η αχτίδα διασπά τα ακούνητα νέφη

Ερχόμαστε από μέσα μας βαθιά
από μια πλέουσα, υποχθόνια πόλη,
στις φλέβες μας κυλάει το αίμα των προπατόρων
και οι πράξεις που θα γίνουν αναμνήσεις

Μέσα στα χέρια μας κρατούμε όλες τις εποχές
και όλες τις διακλαδώσεις του μέλλοντος
και όσο εμείς γεννιόμαστε, θα υπάρχει θάνατος
και όσο εμείς πεθαίνουμε, θα υπάρχει ζωή

Είμαστε το ανθρώπινο κοπάδι
σε μια γωνιά του ανεξήγητου κόσμου,
δημιουργήματα της τύχης και της ανάγκης,
ανώτερη φυλή του εφήμερου

Αλκιβιάδης Μαλλίδης
από τη συλλογή Φωτόνια, 2009