«Πρέπει να φανταστείς τον τόπο δίχως Αττική Οδό.
Υπήρχαν σκίουροι, τους ταϊζαμε, το λέω αλήθεια
Σκίουροι μες στα δέντρα της ΣΕΛΕΤΕ,
Καμιά φορά έρχονταν στα κάγκελα
Δεν ξεθαρρεύαν, τρώγαν μόνο αφού την κοπανάγαμε
Και ξανανέβαιναν στα πεύκα και τα κυπαρίσσια.
Ήταν κι ένα ταβερνάκι, ένα μονάχα, ταπεινό
Εξοχή, κατσικοπρόβατα, πρόχειρα σπίτια,
Κάτι μίνι μάρκετ της κακιάς ώρας, αυλές με κότες,
Πολλά σκουπίδια κι ένα γήπεδο, ξερό εννοείται
Στους ξεροχείμαρρούς του κάποιοι μάθαιναν οδήγηση
Συν κάτι αταίριαστες κεραίες του ΟΤΕ:
Ψαλίδι, Δήμος Μαρουσιού.
Δεν σου μιλαω για τον καιρό του Καποδίστρια
Για τις αρχές του αιώνα σου μιλάω.
(Όχι, φωτογραφίες δεν έχουμε
Ήταν με δίχως κάμερα τότε τα κινητά).
Και τώρα γεια, γυρνάω στην αχλή μου».
Πόσοι οδηγοί που παν αεροδρόμιο
Πόσα κωλόπαιδα που τρέχουνε στο «Μολ»
Και πόσα βουτυρόπαιδα στους «άγιους» Βαλεντίνους
Θ' ακούσουνε ποτέ γι' άυτούς τους σκίουρους -
(2008-2016)
Δημήτρης Φύσσας
από τη συλλογή Εμένα μου λες,
Ποιήματα 1997-2016, 2016
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Αν θέλεις να τους βρεις του σκίουρους πάντως, μπορείς.
Εμείς διαλεγόμαστε συχνά στο Regent's Park και τους κερνάω μπισκότα. Και ανεβαίνουν στα πόδια μου, μέχρι πάνω στα χέρια μου για να φάνε.
Αν πας τα παιδιά στο σωτό μέρος, θα ξεχάσουν κινητά και Βαλεντίνους. Και θα μιλήσουν με τους σκίουρους.
Γλυκό μου ξωτικό, δεν μποεείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι που σε είδα ξαφνικά και πάλι εδώ. Έχω κι εδώ ταϊσει τους σκίουρους στο Λονδίνο πριν πολλά πολλά χρόνια. Εκεί είναι ημεροι και φιλικοί γιατί δεν έχουν κακές εμπειρίες με τους ανθρώπους.
Εμείς σύνήθως μαζεύαμε μπροστά μας τις πάπιες στον Serpentine του Hyde Park, μια και εκέί κοντά ήταν η εταιρία στην οποία εργαζόμουν. Να χαίρεσαι λοιπόν τη διαμονή σου στο ονειρικό Λονδίνο και στα απέραντά του πάρκα.
Δεν έφυγα Ποιητή μου ποτέ.
Εδώ ήμουν πάντα, λίγο σιωπηλή. Παρέα με τα σκιουράκια μου!
Θαυμάσια !! Ένα ηλεκτρονικό φιλί από μένα σε σένα κι άλλο ένα για τα σκιουργάκια σου.
Δημοσίευση σχολίου