Δευτέρα 18 Ιουλίου 2016

Όαση





Μια όαση είσαι

να ξαποστάσει το καραβάνι των αισθήσεων



ένα τριαντάφυλλο που μισάνοιξε

τα πέταλά του στον ήλιο



μια υποψία δροσιάς

στον οξύ πόνο του ανέκκλητου



ένας γνώριμος παράδεισος

στην παρθένα γη της λήθης



μια ανέγγιχτη μαργαρίτα

στο περιβόλι του έρωτα



μια γεύση από βατόμουρο

μια γεύση ευτυχίας…



Μαρία Α. Ποπκιώση-Χαραλαμπίδου
από τη συλλογή Ασημένιες Φωταψίες, 2014

4 σχόλια:

Άστρια είπε...

Έτσι ακριβώς πρέπει να είναι μία όαση. Στον ποιητικό λόγο και στην πραγματικότητα.

Και μια όαση στην μπλογκόσφαιρα το ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται:)

καλοκαιρινή καλησπέρα αγαπημένε μας ποιητή:)

Poet είπε...

Μια όαση αναζητούμε όλοι στην περιπέτεια της ζωής μας, αγαπημένο κορίτσι των άστρων. Μια όαση και στην πρόσφατη ερημιά των ιστολογίων. Ίσως λοιπόν όαση να είμαστε ο ένας για τους άλλους, εμείς οι εναπομείναντες πιστοί στο αρχικό μας μέσο. Δεν είναι λίγο αυτό, καθόλου λίγο.

Σε ευχαριστώ για τη φωτεινή σου επίσκεψη. Καλό καλοκαίρι και καλή δύναμη για τη συνέχεια.

ΜΑΡΙΑ ΠΟΠΚΙΩΣΗ είπε...

Ας είμαστε μια υποψία δροσιάς ο ένας για τον άλλο...μια καλοκαιρινή βροχή των αστεριών...
Σας ευχαριστώ πολύ Άστρια και Poem...να είστε καλά...
Εύχομαι ένα πολύ γλυκό και δημιουργικό καλοκαίρι...

Poet είπε...

Σε ευχαριστώ και σου ανταποδίδω τις ευχές, Μαρία μου. Καλή δύναμη, καλή έμπνευση, καλό καλοκαίρι.