Έχοντας γευθεί

Τώρα πια, μοναχικό πουλί, 
φορώντας τη σκιά του,
συντροφιά με τις λέξεις,
που άλλοτε χαίρονται,. άλλοτε λυπούνται,
πότε φλυαρούν, πότε σωπαίνουν,
κατοικεί σε φωλιά εύθραυστα διάφανη.
Έχοντας γευθεί ό,τι χαρίζει η ζωή,
είδωλο ενός εαυτού που απουσιάζει
γιατί εξατμίστηκε στον χρόνο,
αρνείται να δεχθεί τη χωμάτινη μοίρα του
και επιμένει να πιστεύει 
πως οι χαραυγές κυοφορούν πάντα εκπλήξεις. 

                                                        26/02/15
                                                       5 το πρωί
Μελίτα Τόκα - Καραχάλιου
από τη συλλογή Με τη ματιά του Κούρου, 2016