Στο σύμπαν της θύμησης

                                                 στον φίλο Τόλη Νικηφόρου

Μεσ' στο κενό του κόσμου,
στο κενό των τοίχων
που λυγίζουν από το βάρος της σιωπής,
αναρωτιέσαι τι έγιναν τόσα χάδια,
τόσα φιλιά, τόσα ξενύχτια, τόσοι έρωτες.
Στο σύμπαν της θύμησης
άλλοι μεταλλάχθηκαν σε σκουπίδια, σκόνη ρυπαρή,
άλλοι σε διάττοντες αστέρες
για να λάμψουν με τη γοητεία τους και να εξαφανιστούν,
άλλοι σ' αστέρια φωτεινά για να εμπλουτίζουν
τη γύψινη ακινησία της καθημερινότητάς μας.

Όμως υπάρχουν και έρωτες παγκόσμια παραμύθια,
αιώνια παραδείγματα αφοσίωσης, ζήλειας, λατρείας
με μιαν αιώνια Πηνελόπη, μια ζηλιάρα Μήδεια
κι έναν αμετανόητο Οθέλλο, μια λατρεμένη Ιουλιέττα,
για να θυμίζουν στους ανθρώπους
πως κι αν τ' άνθη ξεραίνονται
κι αν χάνονται οι σπόροι
κι αν την Αφροδίτη τη σκεπάζει μεγάλη παγωνιά, 
πάντα θα ζωγραφίζουν ουρανούς διάφανους
που ανασκιρτούν από ηδυπάθεια,
πάντα μια μουσική θα θρυμματίζεται από ένα χαμόγελο.
Θα σμίγουν οι άνεμοι με τη βροχή
και η φωνή θα πάλλεται.
Πάντα ο ήλιος θα τυλίγει τη ζωή
κι οι ουρανοί θ' αλλάζουν.

                                         16/08/2014
                                         8 το βράδυ

Μελίτα Τόκα - Καραχάλιου
από τη συλλογή Με τη ματιά του Κούρου, 2016