Θεμέλιος λίθος

Ήταν άνοιξη,

τότε που ρίξαν τα θεμέλια.

Ήρθαν οι μέρες

ανελέητες,

βροχή  γεμάτες.

.

Κάθε πρωί κοιμίζει

τα όνειρα που ολοφύρονται.

Συνάζει με σπουδή

λυγμούς  που δραπετεύουν.

Δένει ξανά

τα κεραμίδια που δέρνει ο άνεμος.

Γυρίζει

τους ανεμοδείκτες.

Πάνω στην πέτρα

φύτρωσε.

Πέτρα πάνω στην πέτρα.

Και η ευδία,

σφάγιο στα θεμέλια.

Δήμητρα Κουβάτα

αδήμοσίευτο