Δευτέρα 11 Απριλίου 2016

περί μιας ανείπωτης υπόσχεσης


Σου υπόσχομαι. 
Να φύγω χωρίς θόρυβο,
θα γίνω κάμπια, κάτω από τις γρίλιες θα τρυπώσω
και στο χώμα θα χωθώ.

Να μην ακούσεις τις κραυγές μου,
καθώς θα αποκολλάται η καρδιά μου από το στήθος.
Σου υπόσχομαι.
Θα γίνω νυχτερίδα, μέσα στη νύχτα να εξαφανιστώ.

Σου υπόσχομαι να μην ζητήσω ούτε μια λέξη, 
όπως βουβά σε δέχτηκα,
έτσι θα αποχωρήσω.

Σου το υπόσχομαι.
Την ώρα αυτή
οι δρόμοι μου θ' ανοίξουν
και θα χυθώ στο φως -εκεί - όπου ανήκω.

Άντζελα Γεωργοτά
από τη συλλογή Στην πιθανότητα στηρίζεται η αγάπη, 2016


Δεν υπάρχουν σχόλια: