Θρήνος

Κι εγώ
που κοίταζα
την ομορφιά του κόσμου
και για τους δυο μας, 
κι ας μην σε είχα ...
Τώρα,
τυφλώνομαι κάθε φορά
που την αντικρίζω.
Σαν μαχαιριά κοφτερή
μου ξεσκίζει τα μάτια
ο ήλιος, το καινούργιο φεγγάρι,
ο κοκκινολαίμης στο κλαδί ...
Τίποτα πια, να μην βλέπουν!
Αφού μαζί σου δεν μπορώ
τώρα να τα μοιραστώ.
Τυφλώστε με καλύτερα, 
αν πρέπει να συνεχίσω να ζω.
Μέσ' στο σκοτάδι να 'μαι,
αγάπη μου.
Στο ίδιο σκοτάδι να 'μαστε μαζί
και ν' αναπνέω εγώ μονάχα πια,
και για τους δυο μας.

Τζούτζη Μαντζουράνη
από τη συλλογή Τα αδέσποτα ποιήματα, 2015