Βρέχει σαν χειροκρότημα

Βρέχει κι ακούγεται σαν χειροκρότημα.
Σαν χάντρες από κομπολόι.
Νύχτα καλοκαιριού και αντίκρυ
δυο αναμμένα τσιγάρα:
πυγολαμπίδες στη σκοτεινή βεράντα. 
Και βρέχει αλήθεια σαν χειροκρότημα 
θερμό, για το τάνγκο, το ρεμπέτικο, 
τα φάντος και τα μπλουζ, που 
παίζονται στις φτωχογειτονιές.
Το λάδι εξαχνώνεται από τις τηγανιές
κι η ανάσα σου μυρίζει κιόλας
φρεσκοπλυμένο χορτάρι. 
Αύριο το πρωί, να θυμηθείς, με το φαράσι,
να μαζέψουμε τ' αποκαϊδια τ' ουρανού
από την καταιγίδα.
Δες τον πώς φλέγεται, ως να ξαναγίνει 
παιδική χαρά για το βλέμμα!

Παναγής Αριστοτελίδης
από τη συλλογή Πετεινα του ουρανού 
εκ της γης τρεφόμενα, 2011